Odpowiedź "małej mechanizacji" jest poprawna, ponieważ w kontekście budowy nawierzchni kolejowej z użyciem maszyn lekkich oraz zmechanizowanego sprzętu, stopień zmechanizowania wynoszący 20 ÷ 40% wskazuje na zastosowanie technologii, które łączą w sobie zarówno mechaniczne, jak i ręczne metody robocze. W praktyce oznacza to, że do pracy używane są urządzenia, które wspomagają pracowników, ale nie zastępują ich w pełni. Przykładami mogą być maszyny do układania torów, które wymagają jednoczesnego nadzoru i interwencji ze strony operatorów. Użycie małej mechanizacji w budowie kolei pozwala na elastyczność i dostosowanie prac do zmiennych warunków terenowych oraz technologicznych. W branży budowlanej i inżynieryjnej istnieje wiele norm, które zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi i sprzętu w zależności od stopnia zmechanizowania, co wpływa na efektywność i bezpieczeństwo pracy.
Odpowiedzi sugerujące zastosowanie automatycznej, pełnej mechanizacji lub ręcznej metody są niepoprawne, ponieważ każda z tych opcji nie pasuje do specyfikacji dotyczącej budowy nawierzchni kolejowej przy stopniu zmechanizowania 20 ÷ 40%. W przypadku automatycznej metody, chodzi o całkowite zautomatyzowanie procesu, co w kontekście budowy torowisk jest rzadko możliwe, biorąc pod uwagę, że wymagają one precyzyjnego nadzoru i często dostosowywania się do lokalnych warunków. Pełna mechanizacja oznaczałaby, że procesy są zautomatyzowane w każdym aspekcie, co również nie odpowiada wymogom pracy na budowie, gdzie elementy ręczne są niezbędne do zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. Z kolei ręczna metoda, pomimo że mogłaby być zastosowana w specyficznych warunkach, nie jest efektywna przy stopniu zmechanizowania na poziomie 20 ÷ 40%, ponieważ oznaczałaby znaczne obciążenie pracowników oraz wydłużenie czasu realizacji projektu. Prawidłowe podejście powinno łączyć różne formy mechanizacji w celu uzyskania optymalnych rezultatów, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi i najlepszymi praktykami w budownictwie.