Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Wiele osób zakłada, że wyłączenie napięcia podczas prac na zelektryfikowanej linii kolejowej powinno nastąpić zawsze, gdy używamy jakiegokolwiek sprzętu mechanicznego. Jednak takie myślenie prowadzi często do niepotrzebnego formalizmu i przestojów, które nie mają uzasadnienia w rzeczywistych zagrożeniach. Nasuwarki toru, szlifierki do szyn czy zakrętarki kolejowe, choć są sprzętem mechanicznym, to w praktyce działają na poziomie torowiska, nie zbliżając się do przewodów trakcyjnych. Ich obsługiwane elementy nie mogą nawet przypadkiem sięgnąć do przewodu jezdnego sieci trakcyjnej. Zgodnie z zasadami bezpieczeństwa – wynika to wprost z instrukcji PKP PLK – wyłączenie napięcia obligatoryjnie dotyczy tylko tych prac i maszyn, które mogą wejść w strefę niebezpieczną, czyli np. powyżej 3,5 m od główki szyny, gdzie znajduje się sieć trakcyjna. Typowe szlifierki czy nasuwarki nie spełniają tego warunku. Często spotykam się z podejściem, że dla „świętego spokoju” lepiej wyłączyć napięcie zawsze, ale to nie jest zgodne z praktyką branżową – prowadzi do niepotrzebnych utrudnień. Pracownicy powinni znać dokładnie możliwości i ograniczenia poszczególnych maszyn. Dopiero gdy pracujemy żurawiem kolejowym lub innym dźwigiem, które mogą swobodnie przekroczyć strefę niebezpieczną i dosięgnąć przewodów pod napięciem, konieczność odłączenia zasilania jest absolutna. Moim zdaniem, zbyt często ignoruje się techniczne aspekty konkretnego sprzętu i wrzuca wszystkie roboty do jednego worka – a to prowadzi do nieporozumień w planowaniu robót torowych. Prawidłowe rozumienie tego zagadnienia to klucz do bezpiecznej i efektywnej pracy na kolei.