Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Wybór jednostki obmiaru dla linii kolejowej powinien wynikać bezpośrednio z charakteru tego obiektu budowlanego i zakresu prac, jakie są wykonywane przy jej budowie. Często spotykam się z tym, że ktoś myli jednostki stosowane przy różnych elementach infrastruktury – to dość powszechna pomyłka w tej branży. Przyjęcie tony jako jednostki mogłoby się wydawać sensowne, bo przecież linia kolejowa to mnóstwo materiałów: kruszywa, szyn, podkładów, ale tonaż jest jednostką stosowaną głównie przy zakupie materiałów budowlanych lub przy robotach ziemnych, gdzie istotna jest masa przewożonego czy wbudowanego materiału. Z kolei metry kwadratowe są typowe przy nawierzchniach, takich jak perony, chodniki czy place – wtedy liczymy powierzchnię, nie długość. Jeszcze inna opcja – sztuki – to jednostka używana w przypadku pojedynczych elementów, jak rozjazdy, zwrotnice, słupy trakcyjne czy inne prefabrykaty. Próbując rozliczać linię kolejową w sztukach, zupełnie zatracilibyśmy sens praktyczny: przecież taka linia ciągnie się czasem przez dziesiątki kilometrów! W efekcie zamieszanie z jednostkami to najczęściej efekt braku znajomości wytycznych branżowych lub zbyt mechanicznego podejścia do kosztorysowania. Z mojego doświadczenia wynika, że konsekwentne trzymanie się metra jako jednostki obmiaru pozwala uniknąć nieporozumień na etapie odbioru robót i bardzo upraszcza rozliczenia z wykonawcami. Normy i specyfikacje techniczne PKP jasno wskazują, że to właśnie metr jest podstawową miarą długości infrastruktury liniowej i nie ma powodu, żeby to komplikować.