Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Wiele osób mylnie uważa, że pochylenie szyn powinno być inne niż 1:40 do wewnątrz toru, bo często myli się pojęcia związane z geometrią toru lub stosuje stare normy, które czasem pojawiały się w literaturze. Pochylenie 1:20, zarówno na zewnątrz, jak i do wewnątrz, historycznie występowało w kilku rozwiązaniach torowych, ale zupełnie nie sprawdza się przy współczesnych szynach typu UIC 60 i podkładach strunobetonowych. Taka wartość byłaby zbyt duża, co prowadziłoby do nieprawidłowego ułożenia główki szyny względem powierzchni tocznej koła i w efekcie powodowałaby zwiększone zużycie zarówno szyny, jak i koła. Z kolei pochylenie na zewnątrz toru nie ma żadnego uzasadnienia technicznego i byłoby wręcz niebezpieczne – nacisk koła byłby skierowany w stronę przeciwną do środka toru, co zwiększałoby ryzyko wykolejenia i pogorszyłoby właściwości jezdne pociągu. Błąd rozumowania polega często na niezrozumieniu różnicy pomiędzy nachyleniem poprzecznym szyny a nachyleniem podłużnym czy też usytuowaniem toru na łuku. Niektórzy utożsamiają pochylenie szyny z przechyłką toru na łuku, mimo że to dwa zupełnie inne zjawiska i mają inne funkcje. Prawidłowe podejście do zagadnienia opiera się na znajomości geometrii zestawu koło-szyna i analizie zjawisk dynamicznych w torze. W praktyce każde odstępstwo od 1:40 do wewnątrz na podkładach strunobetonowych to błąd wykonawczy lub projektowy. Warto pamiętać, że takie detale mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości infrastruktury kolejowej, a powielanie starych, nieaktualnych wartości, lub przypadkowe ich odwrócenie, prowadzi do błędnych rozwiązań, które mogą skutkować poważnymi konsekwencjami w ruchu kolejowym.