Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Wielu osobom wydaje się, że obchodzenie torów w międzytorzu, bez względu na kierunek względem kilometrażu, jest wystarczające do sprawdzenia stanu infrastruktury – nic bardziej mylnego. Przechodząc tylko międzytorzem, tak naprawdę obserwujemy oba tory trochę „z daleka” i łatwo przeoczyć zarówno drobne defekty, jak i poważniejsze zagrożenia, na przykład obluzowane śruby, pęknięte podkłady czy uszkodzone złączki. W praktyce, patrząc z mojego doświadczenia, właśnie zbyt powierzchowne obchodzenie linii prowadziło do nieujawnionych usterek, które później skutkowały nawet zamknięciami torowymi. Często pojawia się też przekonanie, że kierunek marszu zgodny ze wzrostem kilometrażu pomaga w dokumentacji – ale to nie kierunek jest tu kluczowy, tylko bezpieczeństwo osoby wykonującej obchodzenie. Jeśli idziesz w kierunku zgodnym z ruchem pociągu, to w zasadzie narażasz się, że pociąg najdzie cię „od tyłu”, a to już spore ryzyko – zwłaszcza, gdy akurat coś robisz przy główce szyny i masz ograniczone pole widzenia oraz hałas. Wybór „każdym torem osobno, idąc w kierunku zgodnym z ruchem pociągów” to też nieporozumienie – właśnie dlatego przepisy kolejowe, jak chociażby instrukcja Id-10 PKP PLK, jasno wymagają przechodzenia przeciwnie do ruchu pociągów na danym torze. Tylko wtedy masz cały czas oko na nadjeżdżający skład i możesz odpowiednio wcześnie zareagować. Przekonanie, że wystarczy ogólnie przejść całą linię w jednym kierunku, jest typowym błędem myślowym – tu chodzi o bezpieczeństwo oraz jakość inspekcji, a nie tylko o zaliczenie dystansu. Prawidłowy obchód to sprawdzenie każdego toru osobno, z zachowaniem pełnej świadomości tego, co dzieje się na linii, i w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi. Tylko tak minimalizujemy ryzyko wypadków oraz zapewniamy pełną kontrolę nad stanem technicznym torów.