Odpowiedź "0,45" jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, w tym PN-EN 206, dla betonu klasy C35/45 maksymalny wskaźnik w/c (woda/cement) powinien wynosić 0,45. Taki współczynnik jest kluczowy dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości betonu, zwłaszcza w środowiskach o podwyższonej agresywności zewnętrznej, jak w klasie ekspozycji XA3. Przy stosowaniu wskaźnika w/c na poziomie 0,45 uzyskuje się beton o zadowalającej wytrzymałości na ściskanie i odporności na działanie wody oraz substancji chemicznych. Przykładowo, w praktyce budowlanej, zastosowanie betonu o wskaźniku w/c powyżej 0,45 może prowadzić do zmniejszenia jego trwałości, co jest szczególnie istotne w konstrukcjach wystawionych na działanie wody gruntowej czy soli. Dlatego przestrzeganie tego wskaźnika jest istotne dla zapewnienia długowieczności obiektów budowlanych.
Wskaźniki w/c powyżej 0,45, takie jak 0,50, 0,55 czy 0,60, mogą wydawać się atrakcyjne ze względu na łatwość mieszania i aplikacji betonu. Jednak stosowanie wyższych wartości wskaźnika w/c ma swoje poważne konsekwencje. Wartości te prowadzą do zwiększenia ilości wody w mieszance, co skutkuje zredukowaną wytrzymałością betonu na ściskanie oraz obniżoną odpornością na czynniki zewnętrzne. Takie betony są bardziej podatne na pęknięcia i spękania z powodu cyklicznych zmian temperatury oraz wnikania substancji chemicznych. W rezultacie, konstrukcje mogą ulegać degradacji w krótszym okresie czasu, co jest nie do zaakceptowania w budownictwie, gdzie wymagania dotyczące trwałości są niezwykle istotne. Ponadto, przestrzegając norm PN-EN 206, można uniknąć typowych błędów projektowych, takich jak nieodpowiednia klasa betonu do przewidzianych warunków eksploatacji. Dlatego kluczowe jest, aby nie tylko znać te wartości, ale także rozumieć ich wpływ na jakość i trwałość betonu w kontekście docelowej klasy wytrzymałości.
