Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

W tego typu zadaniach najczęstszym błędem jest pomylenie jednostek albo nieuwzględnienie całkowitej liczby elementów, które trzeba wykonać. Zauważyłem, że często ktoś bierze wartość zużycia na jeden filar, czyli 2 800 kg, i od razu przelicza to na tony (2,8 tony), zapominając, że mowa jest o kilku filarach – tu aż sześciu. Takie myślenie może wynikać z pośpiechu albo przyzwyczajenia do zadań z pojedynczym elementem. Inni mogą błędnie podwoić wartość (stąd 5,6 tony), co jest typowym przypadkiem nieuwagi – może przez przeoczenie, że chodzi o sześć, a nie dwa elementy. Kolejnym błędem jest wybór bardzo dużej liczby, takiej jak 33,6 tony, co może wynikać z niepoprawnego przeliczenia jednostek (może ktoś liczył kilogramy jako tony albo pomnożył przez 12 zamiast 6). W praktyce na budowie każda pomyłka w przeliczaniu ilości materiału stali zbrojeniowej może prowadzić do niedoborów, przestojów albo niepotrzebnych kosztów na składowanie nadwyżek. Warto poświęcić chwilę na przemyślenie takiego zadania i sprawdzić jeszcze raz obliczenia – najpierw ustalić ilość na jeden element, potem pomnożyć przez liczbę elementów, a na końcu upewnić się co do jednostek. Dobrym nawykiem, który podpowiadają doświadczeni majstrowie i kosztorysanci, jest zawsze szybkie przeliczenie wyniku w głowie jeszcze raz w innym kierunku – dla filarów i stali to szczególnie ważne, bo materiałów nie da się tak łatwo „dorobić” na miejscu. W branży budowlanej takie podstawy są codziennością i wpływają na powodzenie całej inwestycji, dlatego polecam wyrobić sobie tę matematyczną czujność już na etapie nauki.