Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Wiele osób, analizując zapotrzebowanie na stal zbrojeniową do konstrukcji takich jak filary z oczepami, popełnia błąd wynikający z nieprecyzyjnego czytania zestawień materiałowych albo z nieprawidłowego mnożenia wartości jednostkowych przez liczbę elementów. Na przykład, gdy ktoś widzi wartość około 7 989,65 kg w zestawieniu materiałowym dla jednego filara z oczepem, może niesłusznie założyć, że jest to ilość wystarczająca dla wszystkich czterech filarów, nie uwzględniając konieczności przemnożenia tej masy przez liczbę powtarzalnych zestawów w projekcie. Z drugiej strony, wybór znacznie większej liczby, takiej jak około 80 000 kg, świadczy o zawyżeniu wynikającym z nieprawidłowego zsumowania mas stali – być może doliczono elementy, które nie są częścią filara z oczepem albo popełniono błąd w interpretacji jednostek. Z kolei wybór najniższej podanej wartości często wynika z niepełnego przeanalizowania tabeli – niektórzy biorą pod uwagę tylko jeden typ pręta lub pomijają sumowanie różnych średnic prętów, co w praktyce prowadzi do poważnego niedoszacowania ilości stali i kłopotów z zamówieniami materiału. Przemysł budowlany opiera się na bardzo ścisłych wyliczeniach i standardach, np. normach PN-EN 1992-1-1 oraz wytycznych dotyczących zestawień stali. W projektowaniu należy zawsze wyraźnie rozróżniać ilości dla pojedynczych elementów od sumarycznych dla całych obiektów. Podsumowując, poprawne rozwiązanie tego typu zadań wymaga precyzyjnego czytania zestawień materiałowych, prawidłowego przemnażania wartości jednostkowych przez liczbę elementów w projekcie oraz kontrolowania, czy wszystkie typy zbrojenia zostały ujęte. Moim zdaniem, często problemem jest rutyna i pośpiech, które sprawiają, że technicy czy inżynierowie nie weryfikują dokładnie danych w tabelach – a to się potem odbija na kosztach i logistyce budowy.