Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Projektując fundamenty pod mostem, bardzo łatwo ulec złudzeniu, że wystarczą standardowe rozwiązania jak podciągi, podwaliny czy nawet belki sprężone. Tu jednak kryje się podstawowy błąd – te elementy sprawdzają się głównie w konstrukcjach naziemnych lub w przypadku stabilnego, dobrze nośnego podłoża. Podciągi i podwaliny to elementy przekazujące obciążenia na grunt, ale tylko wtedy, gdy ten grunt jest naprawdę odpowiedni – czyli ma wysoką nośność i nie osiada pod wpływem masy konstrukcji. W przypadku mostów, gdzie grunt jest słabonośny (czyli np. torfy, namuły, grunty organiczne, bardzo luźne piaski), takie podejście prowadziłoby do nadmiernych osiadań, a nawet do katastrofy budowlanej. Z kolei belki sprężone są świetne jeśli chodzi o rozpiętość przęseł czy sztywność konstrukcji, ale nie mają żadnej funkcji związanej z posadowieniem fundamentu w słabym gruncie. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie ktoś myślał, że poprawiając sztywność belki, da się „oszukać” naturę gruntu – niestety, to tak nie działa. Typowym błędem jest też myślenie, że można po prostu zwiększyć powierzchnię fundamentu (np. przez większe podwaliny), ale w gruncie o bardzo małej nośności nawet to nie pomoże, bo problem leży głębiej. W standardach typu Eurokod 7 jasno opisano, że w gruncie słabonośnym trzeba przenieść obciążenia na głębsze warstwy – właśnie przez pale fundamentowe. Moim zdaniem najlepszym podejściem jest zawsze dokładnie zbadać grunt i nie próbować stosować rozwiązań „na siłę”, bo może się to skończyć kosztownymi naprawami lub nawet zamknięciem obiektu. Fundamenty na palach to nie fanaberia, tylko realna potrzeba i wynik doświadczenia branży mostowej.