Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

W przypadku mostów odkładanie wymiany uszkodzonego przęsła na najbliższy remont, modernizację czy roboty konserwacyjne to bardzo ryzykowne podejście, które niestety czasem się zdarza z powodu ograniczeń budżetowych albo braku świadomości zagrożeń. Typowym błędem jest traktowanie przęsła jak zwykłego elementu infrastruktury, który można naprawić przy okazji większych prac. Tymczasem przęsło to kluczowy element nośny całego mostu – jego uszkodzenie może doprowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak ograniczona nośność, deformacja konstrukcji czy nawet katastrofa budowlana. Standardy branżowe, na przykład wytyczne GDDKiA i normy PN-EN dotyczące utrzymania mostów, kładą ogromny nacisk na natychmiastowe reagowanie na każde wykryte uszkodzenie elementów nośnych. Odkładanie naprawy na czasy późniejsze to nie tylko niedbalstwo, ale też realne zagrożenie dla życia i zdrowia użytkowników. Często myśli się, że skoro most „jeszcze stoi”, to nic się nie stanie, jak poczeka do następnego przeglądu – to bardzo mylne założenie. Przeciążenia dynamiczne, zmienne warunki atmosferyczne i codzienny ruch tylko pogłębiają istniejące uszkodzenia, a mały defekt w krótkim czasie może przerodzić się w poważny problem. Dobra praktyka inżynierska nakazuje informować właściwe służby i natychmiast zabezpieczyć obiekt po wykryciu każdej poważniejszej usterki. Z mojego punktu widzenia, czekanie z interwencją to niepotrzebne ryzyko, które można wyeliminować po prostu stosując się do ustalonych procedur i logiki technicznej.