Wybór klasy S3 dla opadu stożka 14 cm jest jak najbardziej trafny i zgodny z normą PN-EN 12350-2:2011. Klasa konsystencji S3 obejmuje zakres od 100 do 150 mm, czyli właśnie 10–15 cm. W praktyce, mieszanki betonowe tej klasy najczęściej wykorzystuje się tam, gdzie wymagana jest umiarkowana urabialność, np. przy wylewkach podłogowych albo w elementach prefabrykowanych, które nie są zbyt skomplikowane pod względem kształtu czy zbrojenia. Moim zdaniem dobrze jest pamiętać, że wybór odpowiedniej konsystencji betonu wpływa nie tylko na łatwość układania, ale też na jakość zagęszczenia i trwałość gotowego elementu. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu wykonawców celowo decyduje się na S3, żeby nie ryzykować segregacji mieszanki przy zbyt płynnych konsystencjach (jak S4 czy S5), a jednocześnie nie utrudniać sobie pracy zbyt sztywną mieszanką jak S1 czy S2. Opad stożka to jedno z podstawowych badań podczas odbioru betonu na budowie i łatwo je przeprowadzić nawet w warunkach polowych. Dodatkowo, warto wiedzieć, że dobór klasy konsystencji powinien wynikać z projektu technologicznego – projektant zwykle określa, jaka konsystencja będzie najkorzystniejsza pod względem technologii wykonania i wymagań konstrukcyjnych. Warto zwracać uwagę na te niuanse, bo często pomija się je w praktyce, przez co potem pojawiają się problemy z betonowaniem.
Wybierając inną klasę konsystencji niż S3, można łatwo popełnić błąd związany z nieprawidłowym odczytem zakresów opadu stożka. Klasa S1 dotyczy mieszanki bardzo sztywnej, o opadzie stożka zaledwie 10–40 mm, co w rzeczywistości praktycznie uniemożliwia prawidłowe zagęszczenie bez bardzo intensywnej wibracji – taki beton najczęściej używa się rzadko, głównie do specjalnych zastosowań, gdzie wymagana jest minimalna urabialność. S2, czyli opad od 50 do 90 mm, w praktyce stosowana jest do betonów, które muszą zachować większą stabilność i są układane ręcznie, głównie w fundamentach czy podkładach, ale 14 cm zdecydowanie przekracza zakres tej kategorii. Z kolei odpowiedź S4, przewidująca opad stożka od 160 do 210 mm, dotyczy mieszanek bardzo plastycznych, wykorzystywanych w miejscach o skomplikowanym zbrojeniu lub tam, gdzie wymagane jest samo zagęszczanie – tu opad 14 cm to zdecydowanie za mało, żeby zaklasyfikować mieszankę aż tak wysoko. Częstym błędem jest mylenie klas konsystencji z ich praktycznym przeznaczeniem – niektórzy uważają, że im większy opad, tym lepiej się pracuje, ale to nie zawsze prawda, bo zbyt płynny beton grozi wyciekaniem mleczka cementowego i segregacją składników. Moim zdaniem warto zawsze dokładnie analizować tabelę i mieć świadomość, jak duże znaczenie ma precyzyjne przyporządkowanie klasy konsystencji do rzeczywistego opadu stożka. W codziennej pracy pomyłka w tej kwestii może oznaczać poważne problemy na budowie – od trudności z układaniem, przez niedostateczne zagęszczenie, aż po niezgodność z wymaganiami projektowymi i normami.