Element oznaczony cyfrą 3 to typowe zabezpieczenie przeciwpożarowe toru, czyli tzw. płyta przeciwpożarowa lub osłona ogniowa, która oddziela przestrzeń pod torem od potencjalnych źródeł ognia, szczególnie na mostach i wiaduktach kolejowych. Stosowanie takich rozwiązań jest wymagane m.in. przez instrukcje PKP oraz wytyczne dotyczące infrastruktury kolejowej, gdzie zwraca się uwagę na konieczność ochrony newralgicznych punktów przed rozprzestrzenianiem się ognia. Z mojego doświadczenia wynika, że często lekceważenie tych zabezpieczeń prowadzi do niepotrzebnych strat, zwłaszcza gdy mosty przechodzą nad terenami zalesionymi lub zabudowaniami. Płyty te są wykonane z materiałów niepalnych, często stalowych lub betonowych, i mają za zadanie zatrzymać płomienie czy żar powstały np. podczas przejazdu pociągu z uszkodzonym układem hamulcowym. Praktyka pokazuje, że nawet niewielkie przerwy w takich zabezpieczeniach znacząco zwiększają ryzyko pożaru, więc moim zdaniem warto zawsze dbać o ich stan techniczny. Dodatkowo niektóre płyty są wyposażone w otwory odwadniające, co pozwala uniknąć gromadzenia się wody i korozji. Stosowanie tych zabezpieczeń to nie tylko wymóg formalny, ale realna ochrona życia oraz infrastruktury przed skutkami pożaru.
W przypadku tego pytania łatwo się pomylić, bo na zdjęciu oznaczone są różne elementy infrastruktury kolejowej, które na pierwszy rzut oka mogą wyglądać na jakieś zabezpieczenie. Często spotykam się z tym, że osoby uczące się mylą barierki boczne lub poręcze (jak np. elementy oznaczone 1 i 2) z zabezpieczeniami przeciwpożarowymi, bo faktycznie pełnią one ważne funkcje ochronne, ale raczej w kontekście ochrony przed upadkiem z wysokości czy zabezpieczenia pieszych, a nie ochrony przed ogniem. Te elementy są najczęściej wykonane z metalu i mają za zadanie ograniczyć dostęp osób postronnych do mostu lub torów oraz chronić przed przypadkowym upadkiem do przepaści. Zdarza się także, że torowcy błędnie wskazują sam tor bądź podkłady (jak np. element 4), zakładając, że to właśnie one mają jakąś funkcję przeciwpożarową, bo przecież są stalowe, a nie drewniane. Moim zdaniem to taki typowy błąd logiczny, bo chociaż stal rzeczywiście nie pali się, to jednak nie chroni okolicy przed rozprzestrzenianiem się płomieni czy żaru powstałego podczas eksploatacji toru. Przepisy i dobre praktyki branżowe jednoznacznie wskazują, że zabezpieczenia przeciwpożarowe toru muszą stanowić fizyczną barierę dla ognia i ciepła, szczególnie w miejscach, gdzie most przecina potencjalnie niebezpieczne obszary – dlatego też na zdjęciu poprawnym wyborem była płyta (oznaczona cyfrą 3), a nie żaden z innych elementów. Najczęściej popełnia się ten błąd z braku doświadczenia na obiektach inżynieryjnych lub z braku znajomości aktualnych instrukcji i norm, które są dość precyzyjne w tej kwestii. Warto na przyszłość zwrócić uwagę na to, jakie funkcje pełnią poszczególne elementy torowiska – to bardzo ułatwia późniejszą pracę w zawodzie.