Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

W przypadku naprawy powierzchni betonowych wybór metody ma kluczowe znaczenie dla efektu końcowego. Można łatwo pomylić torkretowanie z innymi technologiami, zwłaszcza jeśli nie ma się jeszcze większego doświadczenia na budowie. Weźmy choćby śrutowanie – to jest metoda przygotowania, a nie naprawy powierzchni. Polega ona na mechanicznym czyszczeniu betonu śrutem stalowym, usuwaniu mleczka cementowego, zabrudzeń czy starych powłok, ale nie przywraca pierwotnych właściwości konstrukcyjnych. Spoinowanie natomiast dotyczy głównie uzupełniania fug czy szczelin, głównie w murarstwie lub przy drobnych naprawach, nie zaś przy dużych, zniszczonych fragmentach betonu – tutaj taka technika zdecydowanie się nie sprawdzi. Szpachlowanie jeszcze częściej bywa mylone z naprawą strukturalną, ale w praktyce polega ono na nakładaniu cienkich warstw zaprawy wyrównującej, co jest dobre np. do kosmetycznego wygładzenia albo usunięcia drobnych ubytków. Żadna z tych metod nie zapewnia trwałego zespolenia warstwy naprawczej z głębszymi partiami betonu oraz zbrojeniem, co jest kluczowe przy poważniejszych uszkodzeniach. Torkretowanie, stosowane zgodnie z normami, gwarantuje szczelność, wytrzymałość i długotrwałą ochronę konstrukcji – nie osiągnie się tego samym śrutowaniem lub szpachlowaniem. Często spotykanym błędem jest też traktowanie tych technik zamiennie, podczas gdy każda z nich służy innemu celowi i ma swoje ograniczenia technologiczne.