Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Zdecydowanie warto przeanalizować, czym różnią się poszczególne wady lica spoiny, żeby uniknąć pomyłek przy ocenie jakości złącza. Próg to najczęściej nadmierny występ materiału na końcu spoiny, powstający na skutek niewłaściwego zakończenia spawania lub zbyt krótkiego przesuwania elektrody – wygląda bardziej jak „stopień”, a nie jak fragment metalu zwisający poza krawędź. Uskok to efekt przesunięcia krawędzi elementów złączonych przed spawaniem, przez co powstaje różnica wysokości materiału po obu stronach spoiny, a nie sama wada spoiny wynikająca z nadmiaru spoiwa. Z kolei wklęsnięcie występuje, gdy materiał stopiwa jest niedoborowy i powierzchnia spoiny zapada się względem lica, czyli jest wręcz odwrotnością nawisów. Typowym błędem myślowym przy ocenie takich rysunków jest skupianie się wyłącznie na kształcie spoiny bez pogodzenia tego z fizycznymi przyczynami powstawania wad – wielu uczniów patrzy na zarys metalu i kojarzy go z uskokiem lub progiem, bo te pojęcia są często mylone ze względu na język potoczny. Tymczasem istotą nawisu jest wyraźnie odcięty i niezespojony fragment spoiwa wystający poza krawędź materiału, co można zaobserwować na rysunku. Z praktyki wiem, że takie błędy jak wklęsnięcie czy uskok mają zupełnie inne skutki technologiczne i wymagają innej interwencji – na przykład uskok wymaga korekty przygotowania brzegów lub ustawienia elementów, natomiast nawis wymusza korektę parametrów samego procesu spawania. Zwracanie uwagi na te różnice to podstawa profesjonalnej oceny jakości spoin i gwarancja bezpieczeństwa konstrukcji.