Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Wiele osób myli modernizację z pracami utrzymaniowymi lub typowym remontem, co jest dość powszechne zwłaszcza na początku nauki w technikum budowlanym. Pomalowanie konstrukcji stalowej mostu, wymiana nawierzchni, a nawet naprawa popękanej konstrukcji żelbetowej to przede wszystkim działania mające na celu zachowanie aktualnych parametrów użytkowych obiektu, ewentualnie przywrócenie ich do stanu pierwotnego. Malowanie stali jest ważne, bo chroni przed korozją, ale nie sprawia, że most nagle może przenieść większy ruch czy cięższe pojazdy. To samo dotyczy wymiany nawierzchni – jest to typowe działanie eksploatacyjne, które przedłuża żywotność mostu, poprawia komfort jazdy, ale nie zwiększa nośności ani innych kluczowych właściwości obiektu. Naprawa pęknięć w konstrukcji żelbetowej z kolei zalicza się do napraw bieżących lub remontów, które mają przywrócić bezpieczne użytkowanie mostu. Głównym błędem myślowym jest tu utożsamianie każdego działania technicznego na moście ze słowem 'modernizacja'. Tymczasem zgodnie ze standardami branżowymi (czyli np. wytycznymi GDDKiA lub normami dotyczącymi utrzymania infrastruktury), modernizacja to podniesienie funkcjonalności obiektu, a nie tylko odtworzenie lub poprawienie tego, co już jest. Często spotyka się też przekonanie, że każda większa ingerencja w most to już modernizacja – a to nie tak. Modernizacja zawsze niesie zmianę jakościową, np. most po takich pracach może być bardziej odporny na obciążenia, lepiej dostosowany do obecnych przepisów, z nowymi rozwiązaniami technicznymi. W praktyce ta różnica jest kluczowa, bo od tego zależy sposób projektowania prac, ich finansowanie i odbiór techniczny przez zarządcę drogi. Moim zdaniem warto zapamiętać, że modernizacja ma na celu rozwój, a nie tylko naprawę istniejących elementów.