Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że przekrój taki jak na rysunku to klasyczny dwuteownik, więc teowe rozwiązania – zarówno spawane, jak i nitowane – przychodzą do głowy jako pierwsze. Ale to jest trochę mylące, bo przekrój teowy (T) to zupełnie inna geometria – w nim środnik styka się tylko z jedną stopką, a nie dwiema. Dwuteowniki natomiast mają postać litery I i są stosowane w innych sytuacjach – często jako gotowe elementy walcowane, a nie jako główne dźwigary mostowe budowane z kilku blach. Nitowane konstrukcje to już raczej historia: kiedyś faktycznie używano połączeń nitowanych w mostach, ale obecnie praktycznie się z tego rezygnuje na rzecz technologii spawania, która daje większą wytrzymałość i szczelność oraz pozwala na bardziej precyzyjne projektowanie. Nitowanie wymagało bardzo dużego nakładu pracy i nie pozwalało na takie swobodne modelowanie kształtu przekroju, jak spawanie. Moim zdaniem dużo osób myli pojęcia „dwuteownik” i „blachownica”, bo obie te formy są podobne wizualnie, ale różnią się sposobem wytwarzania i zastosowaniem. Blachownica to zespół połączonych płaskich blach, a nie gotowy profil walcowany. Profesjonaliści zawsze patrzą na sposób wykonania i przeznaczenie – w praktyce mostowej dziś zdecydowanie dominują blachownice spawane, bo pozwalają idealnie dopasować konstrukcję do warunków pracy. Warto pamiętać, że wybór technologii wykonania ma ogromny wpływ na trwałość, koszty i możliwości konserwacji mostu. Każda z tych starych metod (nitowanie, profile teowe) miała swoje uzasadnienie historyczne, ale dziś po prostu ustępują nowoczesnym rozwiązaniom spawanym – zwłaszcza w dużych, wymagających mostach.