Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Często można się pomylić, patrząc tylko na fragment konstrukcji, dlatego warto przeanalizować, czym charakteryzują się poszczególne typy wiaduktów. Wariant wieloprzęsłowy blachownicowy sugeruje, że całość opiera się na kilku przęsłach, czyli oddzielnych sekcjach, najczęściej wspieranych na podporach pośrednich. Jednak na zdjęciu nie widać typowego podziału na przęsła, a raczej jedną zwartą konstrukcję wspartą na wielu równoległych dźwigarach. Z kolei jednodźwigarowy kratowy to zupełnie inny system – stosuje się tam pojedynczy główny dźwigar o konstrukcji kratownicowej, który w przekroju przypomina pajęczą sieć prętów, a tutaj wyraźnie przeważają zamknięte profile blachownicowe, nie kratownica. Łukowy kratowy brzmi podobnie, bo widoczny łuk może sugerować pewne podobieństwo do konstrukcji kratowych, ale na zdjęciu nie widać elementów typowych dla kratownic, czyli przecinających się stężeń i słupków. Najczęstszym błędem jest właśnie utożsamianie każdego łuku ze strukturą kratownicową, a tu ewidentnie mamy do czynienia z pełnościennymi dźwigarami blachownicowymi. Moim zdaniem, wynika to z braku praktycznego przełożenia teorii na rzeczywiste rozwiązania – w praktyce łuk blachownicowy jest dużo sztywniejszy, mniej podatny na błędy montażowe i o wiele częściej stosowany w infrastrukturze miejskiej, szczególnie tam, gdzie liczy się nie tylko wytrzymałość, ale i estetyka. Takie konstrukcje są zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, gdzie dba się zarówno o wytrzymałość, jak i łatwość eksploatacji oraz konserwacji. Warto więc dokładnie przeanalizować typ zastosowanego dźwigara i nie sugerować się jedynie ogólnym zarysem konstrukcji.