Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Wiele osób w praktyce myśli, że opalarka, szczotka czy nawet szlifierka wystarczą do solidnego przygotowania stali pod malowanie, ale to niestety złudne wrażenie. Opalarka, choć może pomóc przy usuwaniu powłok z drewna czy starych lakierów, na stali jest mało skuteczna. W dodatku często nie usuwa całego starego lakieru, a jedynie topi go i rozmazuje po powierzchni, zostawiając lepkie ślady trudne do czyszczenia. Zdarza się nawet, że podgrzane resztki farby mocniej przylegają do metalu, co w efekcie jeszcze pogarsza przyczepność nowej powłoki. Szczotka druciana, zarówno ręczna jak i na wiertarkę, działa dosyć powierzchniowo — usuwa luźne fragmenty farby czy rdzy, ale nie dociera głęboko w pory metalu, a powierzchnia po takim czyszczeniu nie jest dostatecznie chropowata. Szlifierka natomiast bywa czasem używana, szczególnie przy drobnych poprawkach, ale ma dwie istotne wady: po pierwsze ciężko nią równomiernie oczyścić całą konstrukcję, szczególnie tam, gdzie są spoiny lub trudno dostępne zakamarki; po drugie, przegrzewa stal, co może wywołać niepożądane zmiany w strukturze metalu i lokalne odkształcenia. W efekcie, przez stosowanie tych narzędzi powłoka malarska nie uzyska wymaganej przyczepności, a cała robota może pójść na marne. Z mojego doświadczenia często widzę, że takie „półśrodki” stosuje się raczej z braku dostępu do piaskarki lub z chęci zaoszczędzenia czasu, ale według norm (jak PN-EN ISO 8501-1) i zaleceń producentów farb, powierzchnia powinna być oczyszczona mechanicznie na odpowiednią klasę czystości, co praktycznie zawsze oznacza piaskowanie. Takie są realia branży antykorozyjnej i tej zasadzie zdecydowanie warto się podporządkować, bo od tego zależy trwałość całej konstrukcji.