Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Wiele osób mylnie wyobraża sobie, że odbiór eksploatacyjny mostu po remoncie to już ostatni etap, po którym można śmiało otwierać obiekt dla ruchu, albo myli odbiory wstępne z ostatecznymi. Tymczasem w praktyce inżynierskiej rozróżnia się dwa główne typy odbiorów – wstępny i ostateczny. Odbiór wstępny przeprowadza się przed dopuszczeniem obiektu do ruchu, czyli zanim jakikolwiek pojazd czy pieszy skorzysta z mostu. To na tym etapie sprawdza się, czy remont został wykonany zgodnie z dokumentacją, czy nie ma usterek i wszystko działa bez zarzutu. Dopuszczenie do ruchu bez takiego odbioru byłoby niezgodne z przepisami i narażałoby użytkowników na niepotrzebne ryzyko. Niektórzy sądzą, że odbiór wstępny robi się już po udostępnieniu mostu, ale to jest poważne nieporozumienie – właśnie dlatego odbiór nazywa się wstępnym, bo jest przed ruchem. Odbiór ostateczny natomiast następuje po jakimś czasie eksploatacji mostu, np. po okresie próbnej eksploatacji lub po upływie gwarancji, gdy upewniamy się, że nie pojawiły się żadne ukryte wady. Stwierdzenie, że odbiór ostateczny następuje po dwóch tygodniach użytkowania, nie znajduje potwierdzenia w przepisach – terminy są ustalane indywidualnie, zależnie od umowy i skomplikowania robót. Tak samo koncepcja odbioru wstępnego po dopuszczeniu ruchu jest po prostu sprzeczna z logiką procedur odbiorowych – najpierw weryfikacja, potem użytkowanie. Z mojego doświadczenia wynika, że błędy w tym zakresie biorą się z mylenia pojęć albo z niewłaściwego rozumienia kolejności działań odbiorowych. Podsumowując: najpierw wstępny odbiór przed ruchem, potem dopuszczenie, a dopiero później – po jakimś czasie – odbiór ostateczny, jeśli taki jest przewidziany. Takie podejście gwarantuje bezpieczeństwo i zgodność z dobrą praktyką branżową.