Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

Wiele osób uważa, że zwykłe drenaże lub studnie zbiorcze sprawdzą się do obniżania poziomu wód gruntowych w każdych warunkach, ale to spore uproszczenie. Tradycyjny drenaż, choć bardzo skuteczny w gruntach przepuszczalnych (np. piaski, żwiry), zupełnie nie radzi sobie w glinach czy iłach, gdzie woda przesącza się wolniutko. Tam często zdarza się, że nawet po ułożeniu rur drenarskich i uruchomieniu pomp, praktycznie nie obserwujemy obniżenia zwierciadła. Podobnie wygląda sprawa ze studniami zbiorczymi – one również wymagają, by woda naturalnie napływała do wykopu lub studni, co niestety prawie nie zachodzi przy małych współczynnikach filtracji. Pompy głębinowe natomiast są świetne do pobierania wody z głębokich warstw wodonośnych, ale nie mają żadnego wpływu na skuteczne obniżanie poziomu wód gruntowych w zwięzłych gruntach w obrębie wykopu. Typowym błędem jest myślenie, że „pompa to pompa – wystarczy użyć mocniejszej” i woda zniknie, ale bez odpowiedniego systemu odwadniającego (jak igłofiltry) nie uzyskamy równomiernego i przewidywalnego efektu, zwłaszcza przy wykopach liniowych lub szerokoprzestrzennych. Praktyka budowlana i wytyczne (choćby z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury ws. warunków technicznych) jasno wskazują igłofiltry jako podstawowe narzędzie w takich warunkach gruntowych. Drenaż czy tradycyjne studnie mają swoje miejsce, ale sprawdzają się raczej w piaskach i żwirach, nie w glinach czy pyłach. Moim zdaniem to typowy przykład, gdzie warto znać nie tylko teorię, ale też praktyczne ograniczenia każdej technologii.