Kwalifikacja: TKO.04 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem kolejowych obiektów inżynieryjnych oraz podstawy kosztorysowania

W tego typu zadaniach technicznych bardzo łatwo jest się pomylić, zwłaszcza kiedy ocenia się ilość materiałów na oko lub nie wykonuje się dokładnego działania. Nierzadko osoby liczące ilość możliwych połączeń opierają się na błędnym założeniu, że więcej krzyżulców można zamocować, niż w rzeczywistości pozwala na to liczba dostępnych nitów. Zdarza się też, że ktoś zaokrągla wynik lub liczy, że jak zabraknie kilku nitów, to „jakoś się uda” – niestety takie praktyki mogą prowadzić do poważnych błędów konstrukcyjnych. Typowym błędem jest także nieuwzględnienie, że każde połączenie wymaga dokładnie ustalonej liczby nitów, nie mniej i nie więcej, bo od tego zależy wytrzymałość całej konstrukcji. Jeśli ktoś podał odpowiedź 12 albo 18, to być może pomylił się przy dzieleniu lub nie zauważył, że każda sztuka wymaga aż 12 nitów, a nie np. 10. Z kolei 20 krzyżulców to już spore przeszacowanie – przy tej liczbie zabrakłoby aż 60 nitów, czyli cała ostatnia partia nie miałaby czym być zamocowana. Niestety praktyka pokazuje, że takie drobne pomyłki przekładają się później na niezgodności z projektem i konieczność domówienia materiałów, co wydłuża roboty. Branżowe standardy, np. z normy PN-EN 1993-1-8, jasno mówią, że każde połączenie powinno być wykonane zgodnie z projektem i nie można dowolnie zmniejszać liczby nitów – to kwestia bezpieczeństwa i trwałości. Moim zdaniem lepiej zawsze wykonać dokładne przeliczenie niż ryzykować błędny montaż, bo to się zawsze potem mści na etapie odbiorów. Takie szczegóły wyróżniają dobrego fachowca od kogoś, kto tylko „robi na oko”.