Poprawna odpowiedź 1:1,5 jest zgodna z danymi przedstawionymi na rysunku, który ilustruje różne typy gruntów oraz ich bezpieczne nachylenia skarp. W przypadku piasków drobnych, które są gruntami niespoistymi, nachylenie 1:1,5 jest uznawane za optymalne ze względu na ich właściwości fizyczne. Piaski drobne charakteryzują się niską spójnością i dużą podatnością na osuwanie, co czyni je mniej stabilnymi w porównaniu do gruntów spoistych. Stosowanie bezpiecznego nachylenia 1:1,5 minimalizuje ryzyko osuwisk i zapewnia odpowiednią stabilność skarp, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury budowlanej oraz inżynierii lądowej. Warto również wspomnieć o dobrych praktykach inżynieryjnych, które sugerują, że w przypadku gruntów niespoistych zawsze należy brać pod uwagę lokalne warunki gruntowe oraz wpływ opadów deszczu na ich stabilność. Dodatkowo, nachylenie to jest często stosowane w praktyce budowlanej, co potwierdza jego powszechne zastosowanie w projektach drogowych i budowlanych.
Osoby, które wybrały inne odpowiedzi, mogą nie dostrzegać kluczowych różnic w zachowaniu różnych typów gruntów. Na przykład, odpowiedzi 1:1, 1:0,5 oraz 1:1,25 sugerują, że skarpy można formować pod bardziej stromymi kątami, co jest niezgodne z właściwościami piasków drobnych. Piaski drobne, jako materiały niespoiste, mają tendencję do osuwania się przy nachyleniach większych niż 1:1,5. Odpowiedź 1:1 implikuje, że skarpa może być utrzymywana w bardziej pionowej pozycji, co znacznie zwiększa ryzyko destabilizacji, zwłaszcza podczas opadów deszczu, które mogą nasilać procesy erozyjne. Z kolei odpowiedź 1:0,5 wskazuje na ekstremalnie strome nachylenie, które w praktyce jest niebezpieczne i może prowadzić do katastrofalnych osunięć ziemi. Odpowiedź 1:1,25 również jest zbyt stroma dla piasków drobnych, co podkreśla konieczność stosowania się do zaleceń inżynieryjnych, które zalecają bardziej płaskie nachylenia dla gruntów o niskiej spójności. Warto zrozumieć, że bezpieczeństwo projektów budowlanych w dużym stopniu opiera się na właściwym zrozumieniu właściwości gruntów i dobrych praktyk inżynieryjnych, które uwzględniają specyfikę danego materiału. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji w postaci uszkodzenia infrastruktury i zagrożenia dla ludzi.
