Podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku umowy o dzieło określana jest jako różnica między wynagrodzeniem brutto a kosztami uzyskania przychodu. W przedstawionym przypadku wynagrodzenie brutto wynosi 2000,00 zł, a koszty uzyskania przychodu wynoszą 50% tej kwoty, co daje 1000,00 zł. W związku z tym podstawę opodatkowania obliczamy w następujący sposób: 2000,00 zł - 1000,00 zł = 1000,00 zł. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której wykonawca realizuje zlecenie na rzecz hurtowni, przy czym w umowie są określone koszty, które wykonawca ponosi. Warto podkreślić, że koszty uzyskania przychodu mogą się różnić w zależności od specyfiki umowy, jednak w przypadku umowy o dzieło standardowe koszty wynoszą właśnie 50%. Wiedza na ten temat jest niezbędna do prawidłowego obliczania zobowiązań podatkowych przez wykonawców oraz pracodawców.
Kwoty podane w niepoprawnych odpowiedziach nie uwzględniają kluczowego aspektu obliczania podstawy opodatkowania, jakim są koszty uzyskania przychodu. Dla umowy o dzieło, przy założeniu, że wynagrodzenie brutto wynosi 2000,00 zł, a koszty uzyskania przychodu to 50%, wiele osób może intuicyjnie sądzić, że należy dodać te wartości do siebie, co prowadzi do błędnych wniosków. Kwota 3000,00 zł wynika z mylnego założenia, że to całkowita suma wynagrodzenia i kosztów. Natomiast 2500,00 zł i 1500,00 zł są przykładem pomyłek, które mogą wynikać z nieprawidłowego uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu. W praktyce, aby prawidłowo obliczyć podstawę opodatkowania, należy zawsze odejmować koszty od wynagrodzenia, a nie je dodawać. To podejście jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, które ściśle regulują, jak powinna być obliczana podstawa opodatkowania dla różnych form wynagrodzenia, w tym umowy o dzieło. Niewłaściwe rozumienie zasad dotyczących kosztów uzyskania przychodu może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń i w konsekwencji do niewłaściwego rozliczenia podatkowego.