Jednostka gospodarcza produkuje figurki gipsowe: pajace i motyle stosując te same materiały oraz ten sam sposób wytwarzania. Koszt zużycia materiałów bezpośrednich jest proporcjonalny do wagi figurek, a koszty przerobu kształtują się proporcjonalnie do liczby przepracowanych roboczogodzin. Dobierz metodę kalkulacji kosztu wytwarzania każdej figurki gipsowej.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kalkulacja współczynnikowa jest odpowiednią metodą kalkulacji kosztów wytwarzania figurek gipsowych, ponieważ pozwala na precyzyjne przypisanie kosztów do poszczególnych produktów w oparciu o ich cechy, takie jak waga czy czas pracy. W przypadku produkcji pajaców i motyli, które są wytwarzane z tych samych materiałów i według tego samego procesu, kluczowe jest zrozumienie, że koszty zużycia materiałów są proporcjonalne do wagi figurek, a koszty przerobu są proporcjonalne do liczby roboczogodzin. Kalkulacja współczynnikowa umożliwia zastosowanie odpowiednich współczynników, które odzwierciedlają te zależności, co pozwala na dokładne określenie kosztów jednostkowych dla każdego typu figurki. Przykładem zastosowania tej metody może być obliczenie kosztów produkcji na podstawie analizy danych historycznych, co jest praktykowane w wielu firmach w celu optymalizacji procesów i poprawy rentowności. W branży produkcyjnej, zgodnie z najlepszymi praktykami, standardem jest stosowanie kalkulacji współczynnikowej w sytuacjach, gdy istnieją różne asortymenty produktów o zróżnicowanych kosztach materiałowych i roboczych.
Kalkulacja asortymentowa, choć użyteczna w niektórych kontekstach, nie jest odpowiednia dla sytuacji, gdzie produkcja skupia się na konkretnych jednostkach o zróżnicowanych kosztach. Ta metoda nie pozwala na precyzyjne przypisanie kosztów do indywidualnych produktów, co jest kluczowe w analizowanej produkcji figurek. Podobnie kalkulacja zleceniowa, która koncentruje się na kosztach poszczególnych zleceń produkcyjnych, może być przesadna w kontekście, gdy produkcja jest ciągła i oparta na standardowych procesach. W przypadku produkcji pajaców i motyli, które nie są wytwarzane zlecenie na zlecenie, użycie tej metody może prowadzić do nieścisłości w ocenie rzeczywistych kosztów jednostkowych. Z kolei kalkulacja procesowa, która jest stosowana w przemyśle masowym, gdzie produkcja odbywa się w dużych seriach, również nie pasuje do tego przypadku, ponieważ nie uwzględnia specyfiki kosztów związanych z różnymi produktami, a jedynie koszty całego procesu produkcji. Kluczowym błędem myślowym jest tutaj nieprzyjęcie do wiadomości, że różne produkty, nawet w obrębie jednego procesu, mogą generować różne koszty, co wymaga bardziej precyzyjnego podejścia do kalkulacji, jakim jest kalkulacja współczynnikowa.