Kierowanie rozwojem jednostki w długim okresie, nastawione na wykorzystywanie szans i unikanie zagrożeń pojawiających się w otoczeniu, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zarządzanie strategiczne to proces długoterminowego planowania oraz podejmowania decyzji, który ma na celu osiągnięcie celów organizacji. W przeciwieństwie do planowania operacyjnego i taktycznego, które koncentrują się na krótkoterminowych działaniach i operacjach, zarządzanie strategiczne uwzględnia szersze otoczenie rynkowe oraz potencjalne zagrożenia i szanse. Przykłady zastosowania zarządzania strategicznego obejmują analizę SWOT, która pozwala na identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń w otoczeniu. Dzięki temu menedżerowie mogą podejmować świadome decyzje, które będą miały długofalowy wpływ na rozwój firmy. W praktyce, firmy takie jak Apple czy Google stosują zarządzanie strategiczne, aby dostosować swoje strategie do zmieniającego się rynku technologicznego, co umożliwia im utrzymanie konkurencyjności i innowacyjności. Warto również zaznaczyć, że zarządzanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak model Balanced Scorecard, który pozwala na monitorowanie realizacji strategii poprzez różne perspektywy.
Planowanie operacyjne, taktyczne oraz zarządzanie taktyczne to podejścia, które koncentrują się na krótkoterminowych celach i działaniach, co sprawia, że nie są one odpowiednie w kontekście długofalowego kierowania rozwojem jednostki. Planowanie operacyjne dotyczy szczegółowego rozplanowania zasobów i działań na poziomie operacyjnym, co ma na celu realizację codziennych zadań organizacji. Przykładem może być harmonogram produkcji w fabryce, który skupia się na bieżących potrzebach i terminach. Z kolei planowanie taktyczne to proces, który obejmuje średnioterminowe cele i działania, mające na celu wdrażanie strategii wytyczonych przez zarządzanie strategiczne, ale nie podejmuje się w nim długoterminowego spojrzenia na otoczenie rynkowe. Zarządzanie taktyczne natomiast odnosi się do podejmowania decyzji w określonych ramach czasowych, często w odpowiedzi na konkretne sytuacje, co również nie uwzględnia całościowej wizji rozwoju jednostki. W praktyce, mylenie tych pojęć z zarządzaniem strategicznym prowadzi do ograniczonego zrozumienia długofalowych trendów rynkowych oraz potencjalnych zagrożeń, co może skutkować niewłaściwym alokowaniem zasobów oraz brakiem przygotowania na zmiany w otoczeniu biznesowym. Takie podejście często skutkuje tym, że organizacja skupia się na doraźnych problemach, zaniedbując długoterminowe cele oraz rozwój, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się świecie biznesu.