Odpowiedź 100, 120, 140, 160 jest poprawna, ponieważ odzwierciedla metodę progresywną w amortyzacji. W tej metodzie stawki amortyzacyjne wzrastają w kolejnych latach użytkowania środka trwałego. To podejście jest zgodne z zasadą, że wartość środka trwałego maleje na skutek jego zużycia, a jednocześnie w miarę upływu czasu może dojść do wzrostu wartości użytkowej lub rynkowej środka, co uzasadnia wyższe stawki w późniejszych latach. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorstwo inwestuje w nowoczesne technologie, może zainwestować więcej w utrzymanie i modernizację tych zasobów w pierwszych latach eksploatacji, co znajduje odzwierciedlenie w wyższych stawkach amortyzacyjnych. Praktyka ta jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które zachęcają do stosowania metod amortyzacji najbardziej odpowiadających rzeczywistemu zużyciu aktywów.
Wartości amortyzacji przedstawione w niepoprawnych odpowiedziach nie spełniają kryteriów metody progresywnej, co skutkuje ich błędnością. W szczególności, w przypadku stawek 100, 100, 100, 60 oraz 60, 60, 60, 60, brak jest wzrostu wartości amortyzacji w kolejnych latach, co jest kluczowym elementem tej metody. Utrzymywanie stałych stawek lub ich redukcja, jak w przypadku ostatniej z wymienionych odpowiedzi, sugeruje podejście liniowe lub degressive, które nie uwzględnia rosnącego zużycia aktywów. Często występującym błędem w analizie amortyzacji jest mylenie metod i założeń dotyczących zużycia aktywów, co prowadzi do błędnych obliczeń finansowych. Metoda liniowa, polegająca na stałym odpisie wartości aktywów przez cały ich okres użytkowania, nie oddaje dynamicznego charakteru użytkowania i użytkowania nowoczesnych środków trwałych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z zasadami rachunkowości, wybór metody amortyzacji powinien być dostosowany do rzeczywistego wzrostu wartości użytkowej aktywach, co w rezultacie wspiera rzetelność sprawozdawczości finansowej. Wartości, które nie rosną, mogą prowadzić do nieprawidłowego przedstawienia sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa w raportach finansowych, co jest szczególnie istotne z perspektywy interesariuszy, takich jak inwestorzy czy banki.
