Poprawna odpowiedź to 500 zł, ponieważ wartość niedoboru telewizorów w cenie zakupu wynosi 5 szt. * 1 000 zł = 5 000 zł. Marża na sprzedaży wynosi 20% ceny zakupu, co oznacza, że cena sprzedaży telewizora to 1 000 zł + 20% z 1 000 zł, co daje 1 200 zł. Jeśli pracownik jest obciążony wartością towaru w cenie sprzedaży, będzie musiał pokryć 5 szt. * 1 200 zł = 6 000 zł. W ciągu roku, co miesiąc od wynagrodzenia pracownika zostanie odjęta równa rata z tej kwoty. 6 000 zł / 12 miesięcy = 500 zł miesięcznie. To podejście jest zgodne z praktykami stosowanymi w sprzedaży detalicznej, gdzie niedobory towarów często są obciążane pracownikom odpowiedzialnym za ich utrzymanie. Taka metoda obliczeń jest istotna w zarządzaniu finansami przedsiębiorstw, pozwalając na precyzyjne egzekwowanie odpowiedzialności za straty oraz zapewniając, że pracownicy są świadomi konsekwencji związanych z ewentualnymi niedoborami w magazynie.
Wybór odpowiedzi 1 200 zł wynika z mylnego założenia, że to całkowita wartość sprzedaży telewizorów stanowi podstawę do obliczenia kwoty pomniejszenia wynagrodzenia. W rzeczywistości, odpowiednia podstawą do wyliczeń jest wartość niedoboru towarów, a nie ich cena sprzedaży. Odpowiedź 600 zł może wydawać się logiczna, ale opiera się na błędnym założeniu, że kwotę tę należy pomnożyć przez liczbę miesięcy, co nie jest zgodne z zasadą równego podziału obciążenia w czasie. W przypadku odpowiedzi 1 000 zł, błędne jest przypisanie wartości zakupu jako podstawy do obliczeń, gdyż to właśnie marża wpływa na całkowity koszt niedoboru. Odpowiedzi te koncentrują się na mylnym przeliczeniu wpływu marży na wartość, co może prowadzić do poważnych nieporozumień w praktyce zarządzania finansami. Kluczowe w tej sytuacji jest zrozumienie, że odpowiedzialność za niedobory towarów nie powinna być mierzona tylko w kontekście ich ceny sprzedaży, lecz przede wszystkim wartości zakupu i marży, co jest standardem w dobrej praktyce w finansach przedsiębiorstw.