Odpowiedź "Liniowa" jest poprawna, ponieważ amortyzacja liniowa zakłada, że wartość środka trwałego jest rozłożona równomiernie na cały okres jego użytkowania. W opisanym przypadku wartość początkowa wynosiła 48 000 zł, a po dwóch latach eksploatacji wartość netto to 28 800 zł. Amortyzacja liniowa oblicza się, dzieląc wartość początkową przez przewidywany okres użytkowania. Przy stopie amortyzacji 20%, roczna amortyzacja wynosi 9 600 zł (20% z 48 000 zł), co oznacza, że po dwóch latach wartość netto powinna wynosić 28 800 zł (48 000 zł - 2 x 9 600 zł). Metoda ta jest często stosowana, ponieważ jest prosta w zastosowaniu i zapewnia stabilność kosztów amortyzacji, co ułatwia planowanie finansowe. W praktyce, amortyzacja liniowa jest najczęściej wybieraną metodą w wielu branżach, w tym w obszarze produkcji oraz usług, gdzie aktywa mają długi okres użytkowania.
Wybór niewłaściwej metody amortyzacji może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu finansowym i zarządzaniu aktywami. Odpowiedzi wskazujące na metody takie jak naturalna, progresywna czy degresywna nie są adekwatne dla opisanego przypadku z kilku powodów. Metoda naturalna nie jest powszechnie uznawana w polskim prawodawstwie i nie opiera się na matematycznych zasadach kalkulacji amortyzacji. Z kolei amortyzacja progresywna, która zwiększa stawkę amortyzacji w miarę upływu czasu, również nie pasuje do przedstawionych danych, ponieważ w przypadku wartości netto 28 800 zł i wartości początkowej 48 000 zł, nie doszłoby do takiego rozkładu kosztów. Metoda degresywna, która stosuje większą amortyzację na początku okresu użytkowania środka trwałego, prowadziłaby do innego rozrachunku, gdzie wartość netto po dwóch latach nie mogłaby wynosić 28 800 zł przy zadanej stopie 20%. W praktyce, wybór niewłaściwej metody amortyzacji może skutkować zafałszowaniem wyników finansowych przedsiębiorstwa oraz problemami z przestrzeganiem przepisów podatkowych. Dlatego ważne jest, aby osoby odpowiedzialne za księgowość i finanse dobrze rozumiały różnice między tymi metodami oraz ich zastosowanie w kontekście konkretnego środka trwałego.