Aby ustalić zapas nadmierny mąki pszennej na koniec tygodnia, należy najpierw obliczyć całkowity zapas mąki w magazynie na koniec tygodnia. Na początku tygodnia magazyn miał 50 kg, a następnie przyjęto 370 kg oraz 250 kg, co daje łącznie 50 kg + 370 kg + 250 kg = 670 kg. Zapas bieżący wymagany do zachowania ciągłości produkcji wynosi 450 kg, a zapas rezerwowy to 50 kg. Zatem minimalny zapas, który powinien znajdować się w magazynie na koniec tygodnia, wynosi 450 kg + 50 kg = 500 kg. Aby obliczyć zapas nadmierny, odejmujemy ten minimalny zapas od całkowitego zapasu: 670 kg - 500 kg = 170 kg. To oznacza, że piekarnia ma 170 kg nadmiaru mąki pszennej, co jest kluczowe dla zapewnienia elastyczności w produkcji oraz minimalizacji ryzyka przestojów. Utrzymanie odpowiedniego poziomu zapasów jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu magazynem, które zalecają dostosowywanie zapasów do rzeczywistych potrzeb produkcyjnych, co pozwala na optymalizację kosztów i efektywność operacyjną.
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnie występujących błędów myślowych związanych z obliczaniem zapasów. Kluczowym aspektem jest błędne zrozumienie, co oznacza zapas nadmierny. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że zapas bieżący powinien być równy całkowitemu zapasowi, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, odpowiedzi takie jak 120 kg czy 250 kg mogą wynikać z niepoprawnego dodawania zapasów lub niewłaściwego uwzględnienia rezerwy. 120 kg mogłoby być wynikiem niewłaściwego obliczenia, przy którym nie uwzględniono całkowitego zapasu i minimalnych wymagań dla bieżącej produkcji, co wskazuje na brak zrozumienia dla znaczenia rezerw w zarządzaniu produkcją. Z kolei 250 kg mogłoby sugerować, że osoba obliczająca pomieszała pojęcia dotyczące zapasu nadmiernego i bieżącego, nie dostrzegając, że właściwy nadmiar to różnica między całkowitą ilością mąki a wymaganymi zapasami. W praktyce zarządzania magazynem, kluczowe jest nie tylko zrozumienie wartości zapasów, ale także umiejętność ich prawidłowej interpretacji w kontekście zmieniających się potrzeb produkcyjnych. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do nieoptymalnych decyzji dotyczących zarządzania zapasami.