Zasada równowagi bilansowej jest kluczowym elementem rachunkowości, który wskazuje, że suma wartości aktywów musi być równa sumie wartości pasywów. To oznacza, że wszystkie środki, które przedsiębiorstwo posiada (aktywa), są w równowadze z jego zobowiązaniami (pasywa). Na przykład, jeśli firma posiada środki pieniężne, wyposażenie i zapasy, to wartość tych aktywów powinna odpowiadać wartości kapitału własnego i wszelkich zobowiązań względem kredytodawców. Zasada ta jest fundamentem bilansu jako sprawozdania finansowego, które jest obligatoryjnie sporządzane na koniec każdego okresu sprawozdawczego zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Równowaga ta zapewnia, że wszystkie transakcje są poprawnie zaksięgowane, co jest kluczowe dla rzetelności finansowej i podejmowania decyzji w oparciu o wiarygodne dane. Dlatego też, każdy analityk finansowy powinien umieć interpretować bilans, zwracając szczególną uwagę na tę zasadę, aby ocenić stabilność finansową przedsiębiorstwa oraz jego zdolność do regulowania zobowiązań.
Zasada równowagi bilansowej jest nieodłącznym elementem praktyki rachunkowej, który wymaga, aby suma aktywów zawsze odpowiadała sumie pasywów. Odpowiedzi, które nie opierają się na tej zasadzie, prowadzą do błędnych interpretacji. Wskazywanie, że wszystkie składniki bilansu wykazuje się wartościowo, jest nieprecyzyjne, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do relacji między aktywami a pasywami. Aktywa mogą mieć różne formy, jak np. wartość materialna (np. budynki) czy niematerialna (np. patenty), ale ich wartość musi być zestawiona z pasywami, aby zachować równowagę. Kolejna koncepcja mówiąca o wykazywaniu składników aktywów po jednej stronie, a pasywów po drugiej, jest niepełna, ponieważ nie wyjaśnia, dlaczego ich wartości muszą być równe. Co więcej, twierdzenie, że bilans sporządza się w ściśle określonej formie, również nie odnosi się do zasady równowagi, gdyż forma bilansu jest jedynie technicznym aspektem sporządzania dokumentu finansowego, a nie jego fundamentalną zasadą. Kluczowym błędem myślowym jest zatem skupienie się na aspektach formalnych zamiast na istotnej relacji wartości aktywów i pasywów, co jest kluczem do zrozumienia zasadniczej funkcji bilansu jako narzędzia analizy finansowej.