Poprawna odpowiedź to 1 700 zł, ponieważ podstawę wymiaru zasiłku chorobowego oblicza się na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za ostatnie trzy miesiące, z uwzględnieniem odliczenia składek ubezpieczeniowych społecznych. W praktyce oznacza to, że księgowa powinna zebrać dane na temat wynagrodzenia brutto pracownika za te trzy miesiące, obliczyć łączną kwotę, a następnie podzielić przez trzy, co daje średnią miesięczną. W tym przypadku średnia wyniosła 1 783,33 zł. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, wartość ta powinna być zaokrąglana w dół do najbliższej pełnej złotówki, co w efekcie daje podstawę w wysokości 1 700 zł. Dobrą praktyką w księgowości jest regularne monitorowanie wynagrodzeń oraz składek, aby uniknąć błędów w obliczeniach, co może mieć istotne znaczenie w przypadku wypłaty zasiłków chorobowych.
Wybór innej kwoty jako podstawy wymiaru zasiłku chorobowego jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad obliczania tej wartości. Istotne jest, aby zrozumieć, że podstawa zasiłku chorobowego nie jest po prostu kwotą wynagrodzenia brutto, ale jest to średnia kwota wynagrodzenia za ostatnie trzy miesiące przed miesiącem, w którym wystąpiła niezdolność do pracy. W sytuacji, gdy pracownik jest zatrudniony dopiero od czterech miesięcy, obliczenia powinny obejmować pełne wynagrodzenia z trzech miesięcy, a nie opierać się na pierwszych miesiącach zatrudnienia, które mogą być niższe z powodu próbnego okresu lub innych czynników. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wysokość zasiłku można ustalić na podstawie pojedynczego wynagrodzenia lub średniej z różnych miesięcy, które nie są bezpośrednio związane z ostatnim okresem przed niezdolnością do pracy. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowych ustaleń i może skutkować niewłaściwym obliczeniem zasiłku. Dlatego niezwykle ważne jest, aby księgowe i osoby odpowiedzialne za obliczenia były świadome przepisów i metodologii, które regulują te kwestie w praktyce. Utrzymywanie aktualnej wiedzy na temat zmian w przepisach oraz regularne aktualizowanie procedur obliczania wynagrodzeń i zasiłków jest kluczowe dla zachowania zgodności z prawem oraz dla ochrony interesów pracowników.
