Obowiązująca w Polsce w roku 2013 stawka podatku dochodowego liniowego od osób fizycznych wynosiła 19%. Ta stawka dotyczy osób, które wybierają tę formę opodatkowania, co jest korzystne dla tych, którzy osiągają wyższe dochody, ponieważ nie ma progów podatkowych, jak w przypadku skali podatkowej. Przykładowo, jeśli osoba fizyczna osiąga roczny dochód w wysokości 100 000 zł, to niezależnie od jego wysokości, podatek dochodowy będzie obliczany według stawki 19%, co w tym przypadku wyniesie 19 000 zł. Takie podejście upraszcza obliczenia i może być atrakcyjne dla przedsiębiorców oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Warto również zauważyć, że wprowadzenie jednolitej stawki zachęca do legalizacji dochodów i ograniczenia szarej strefy.
Wybór stawki 18% jako odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ogólnego systemu podatkowego w Polsce. Rzeczywiście, stawka 18% dotyczy osób korzystających z progresywnej skali podatkowej, ale tylko do określonego limitu dochodu. W 2013 roku, osoby, których dochody nie przekraczały 85 528 zł, mogły korzystać z tej stawki, jednak ci, którzy osiągali wyższe dochody, byli objęci stawką 32%. Z kolei stawka 23% odnosi się do podatku VAT, a nie dochodowego, co również może powodować zamieszanie w przypadku nieznajomości niuansów polskiego systemu podatkowego. Stawka 32% była stosunkowo wysoka dla osób fizycznych i obejmowała wyłącznie dochody powyżej ustalonego progu, co czyni ją niewłaściwą jako odpowiedź w kontekście pytania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zobowiązaniami podatkowymi oraz planowania finansowego. W praktyce, osoby fizyczne powinny świadomie wybierać formę opodatkowania, uwzględniając swoje dochody oraz możliwości, jakie oferuje polski system podatkowy.