Kod WCHR to w praktyce lotniskowej i linii lotniczych jedno z najbardziej rozpoznawalnych oznaczeń dla pasażera z ograniczoną mobilnością, który potrafi samodzielnie pokonać kilka kroków, ale potrzebuje wsparcia przy przemieszczaniu się przez terminal. Moim zdaniem, to bardzo trafnie skonstruowany kod, bo od razu wiadomo, jakiego typu obsługi oczekuje dana osoba. Przykładowo, jeżeli przyjeżdża ktoś na lotnisko i zgłasza, że potrzebuje wózka inwalidzkiego tylko do przechodzenia przez terminal, ale w samolocie już sobie radzi – oznacza się go właśnie jako WCHR. Standardy IATA jasno to opisują i większość linii lotniczych oraz obsługa naziemna zna ten system kodów. W praktyce ułatwia to nie tylko życie pasażerowi, ale i personelowi – od razu wiadomo, że np. nie będzie potrzeby specjalnego noszenia pasażera na pokładzie ani używania tzw. wąskiego wózka pokładowego (aisle chair). Dobrą praktyką, z mojego doświadczenia, jest zgłaszanie takiej potrzeby już przy rezerwacji biletu – wtedy linia lotnicza ma czas, żeby wszystko odpowiednio zorganizować. Warto też wiedzieć, że są inne, bardzo zbliżone kody, ale to właśnie WCHR odpowiada sytuacji opisanej w pytaniu.
Wiele osób wybierając inne odpowiedzi może się kierować mylnymi skojarzeniami, bo kody wydają się dość podobne lub mają ogólne znaczenie. Na przykład, kod STCR może się komuś wydawać właściwy, bo dotyczy pasażera leżącego (Stretcher Case), ale to już zupełnie inna sytuacja – osoba taka nie jest w stanie samodzielnie się poruszać i wymaga zupełnie innego typu obsługi, często nawet transportu specjalnym łóżkiem. Kod DEAF natomiast odnosi się do osób niesłyszących, a nie mających trudności z poruszaniem; może się zdarzyć, że osoba niesłysząca również wymaga asysty na lotnisku, ale to nie jest tożsame z potrzebą wózka inwalidzkiego. Z kolei kod BLIND, jak łatwo się domyślić, dotyczy osób niewidomych i też nie jest powiązany z mobilnością kończyn dolnych. Częstym błędem jest mylenie kodów związanych z niepełnosprawnościami ruchowymi z innymi formami niepełnosprawności – w branży lotniczej każdy kod jest bardzo precyzyjny i dobiera się go ściśle do potrzeb. WCHR to kategoria, która oznacza dokładnie osobę, która może wejść do samolotu i przejść kilka kroków, ale wymaga pomocy w dłuższych dystansach na lotnisku. Inne kody, jak WCHS czy WCHC, są zarezerwowane dla pasażerów, którzy wymagają jeszcze większego wsparcia, np. przy wejściu na pokład lub poruszaniu się po pokładzie. W praktyce, właściwe rozumienie tych kodów to podstawa profesjonalnej obsługi pasażerów z ograniczoną sprawnością – pomyłka przy wyborze prowadzi do nieporozumień, a czasem nawet do zagrożenia bezpieczeństwa lub komfortu podróży. Warto zatem dobrze zapamiętać, który kod co oznacza i nie mylić ich z innymi skrótami branżowymi.