Kwalifikacja: SPL.02 - Obsługa podróżnych w portach i terminalach

Wiele osób myli różne konwencje międzynarodowe, bo faktycznie – ich nazwy są do siebie podobne i często dotyczą różnych środków transportu. Konwencja wiedeńska na przykład to dokumenty związane głównie z prawem dyplomatycznym albo ruchem drogowym, kompletnie nie dotyczy żeglugi morskiej ani przewozu osób statkami. Konwencja warszawska odnosi się do transportu lotniczego i reguluje odpowiedzialność przewoźników lotniczych za szkody wobec pasażerów i bagażu, więc jej zakres jest zupełnie inny niż w przypadku żeglugi morskiej. To częsty błąd, bo niby chodzi o przewozy międzynarodowe, ale każdy środek transportu ma swoje konkretne regulacje. Konwencja montrealska to nowsza wersja przepisów dotyczących lotnictwa – uzupełnia i częściowo zastępuje konwencję warszawską, ale wciąż obraca się tylko wokół transportu lotniczego. Moim zdaniem źródłem takich pomyłek jest to, że w szkołach czy na kursach często wrzuca się wszystko do jednego worka, a przecież branża morska rządzi się swoimi prawami i ma osobne akty prawne. Żaden z tych dokumentów nie chroni pasażerów statków morskich – tu właśnie z pomocą przychodzi Konwencja ateńska. Dobrą praktyką jest czytać, co dokładnie dany akt reguluje – bo gdyby stosować niewłaściwą konwencję, mogłoby się okazać, że pasażer zostaje bez prawa do odszkodowania albo sąd odrzuci roszczenie z formalnego powodu. W branży transportowej precyzja jest kluczowa, bo każdy rodzaj przewozu to inny zestaw przepisów, inne ryzyka i inne standardy obsługi. Warto więc dokładnie znać, która konwencja dotyczy jakiego środka transportu, żeby nie popełniać takich podstawowych błędów przy analizowaniu kazusów czy przy praktycznej pracy w logistyce lub obsłudze klienta.