Kwalifikacja: SPL.02 - Obsługa podróżnych w portach i terminalach

Zagadnienie minimalnej liczby stanowisk obsługi pasażerów wydaje się proste, ale właśnie tutaj pojawiają się typowe błędy myślowe. Często zakłada się, że wystarczy podzielić liczbę pasażerów przez czas pracy jednego stanowiska i zignorować ograniczenia czasowe lub specyfikę pracy równoległej. Przykładowo, jeśli ktoś wybrał 8, 9 czy 10 stanowisk, mógł pomyśleć, że każde stanowisko obsłuży wystarczająco dużą grupę w 90 minut, ale jeśli rozłożyć to na liczby – 8 stanowisk przez 90 minut daje 720 minut pracy, co przy 3 minutach na osobę wystarczy tylko na 240 pasażerów. Z 9 stanowiskami to 270 osób, a z 10 już 300, ale wciąż brakuje do wymaganych 320. Typowym błędem jest też nieuwzględnienie, że każda minuta opóźnienia może wygenerować duże koszty dla operatora terminalu, zwłaszcza gdy prom musi odpłynąć o określonej godzinie niezależnie od liczby nieodprawionych osób. Tu nie chodzi tylko o matematyczną optymalizację, ale też o dobrą praktykę obsługi klienta i zgodność z procedurami portowymi. Moim zdaniem, bardzo często w branży transportowej zapomina się o tym, że warto dodać przynajmniej jedno dodatkowe stanowisko jako bufor – nie tylko by obsłużyć wszystkich na styk, ale by zapewnić płynność w sytuacjach losowych. Z mojego doświadczenia wynika, że projektując tego typu rozwiązania trzeba zawsze przewidywać tzw. peak hour, gdzie natężenie ruchu jest najwyższe i nie ma miejsca na niedoszacowanie ilości stanowisk. Podsumowując: wybór mniejszej liczby stanowisk to najczęściej efekt niedoszacowania lub błędnego założenia pracy sekwencyjnej zamiast równoległej oraz nieuwzględnienia marginesu bezpieczeństwa, który jest standardem w nowoczesnych terminalach pasażerskich.