Kwalifikacja: SPL.02 - Obsługa podróżnych w portach i terminalach

Pojęcie „infant” w transporcie lotniczym bywa mylone, bo intuicyjnie wielu z nas kojarzy je po prostu z dzieckiem, bez wchodzenia w szczegóły wiekowe czy zasady przewozu. Tymczasem branżowe standardy, zwłaszcza te określane przez IATA i linie lotnicze, jasno precyzują, kto może podróżować jako infant. Nie jest prawdą, że infant to każde dziecko, niezależnie od wieku – takie podejście prowadzi do nieporozumień przy rezerwacji biletów i niepotrzebnych problemów na lotnisku. Podobnie, dzieci w wieku od dwóch do dziesięciu lat, nawet jeżeli podróżują ze zniżką, nie są już kwalifikowane jako infant, tylko jako „child” – to zupełnie inna taryfa oraz inne zasady dotyczące rezerwacji miejsc i limitów bagażowych. Częstym błędem jest też zakładanie, że dzieci podróżujące samodzielnie w wieku powyżej dziesięciu czy szesnastu lat to również infants – a tak nie jest, bo wtedy uruchamiane są tzw. procedury „Unaccompanied Minor” (UM), z zupełnie innymi wymaganiami formalnymi i opieką ze strony przewoźnika. Największy problem, jaki widziałem w praktyce, to kupowanie taniego biletu infant dla zbyt starego dziecka – wtedy przewoźnicy wymagają dopłaty do biletu typu „child” albo nawet odmowy przewozu, jeśli liczba dzieci przekracza dozwolone normy na pokładzie. Branża lotnicza jest tu bardzo precyzyjna: infant to wyłącznie dziecko do 2 lat, bez prawa do odrębnego miejsca, podróżujące na kolanach dorosłego. Wszelkie odstępstwa od tej definicji skutkują dodatkowymi formalnościami i mogą generować stres tuż przed wylotem. Jeśli ktoś chce efektywnie wykorzystać zniżki i unikać problemów, powinien dobrze rozumieć te kategorie wiekowe i związane z nimi zasady rezerwacji oraz bezpieczeństwa.