Nacisk jest kluczowym czynnikiem mechanicznym, który może prowadzić do uszkodzenia opakowań w trakcie transportu i składowania. Opakowania są projektowane w taki sposób, aby wytrzymać określone obciążenia, ale nadmierny nacisk, na przykład wywołany przez ciężar innych ładunków, może prowadzić do ich deformacji, pęknięć czy złamań. W transporcie, szczególnie w przypadku materiałów sypkich czy palet, poprawne rozmieszczenie towarów oraz ich odpowiednie zabezpieczenie przed kumulacją nacisku jest kluczowe. Standardy takie jak ISO 11607 dotyczące pakowania dla medycyny i ISO 9001 dla zarządzania jakością podkreślają znaczenie testowania opakowań z uwagi na mechaniczne obciążenia. Przykładem praktycznym może być stosowanie specjalnych przekładek czy systemów amortyzujących w celu zminimalizowania wpływu nacisku na delikatne produkty, co zapewnia ich integralność i bezpieczeństwo w trakcie transportu.
Wilgotność, temperatura i oświetlenie to czynniki wpływające na jakość i trwałość produktów, ale nie są one mechanizmami uszkadzającymi opakowania w kontekście transportu. Wilgotność może prowadzić do osłabienia struktury opakowań papierowych czy kartonowych, jednak nie wywiera bezpośredniego mechanicznego nacisku, który mógłby spowodować złamanie lub pęknięcie. Również temperatura, chociaż ważna dla zachowania właściwości materiałowych, nie jest czynnikiem mechanicznym, lecz fizycznym, który wpływa na rozszerzalność i skurcz materiałów. Oświetlenie, z drugiej strony, ma zastosowanie głównie w kontekście degradacji materiałów wrażliwych na światło, takich jak niektóre farby czy tworzywa sztuczne, ale nie wpływa na uszkodzenia mechaniczne opakowania. Często mylnie uważa się, że te czynniki mają równorzędne znaczenie z naciskiem, podczas gdy są one bardziej związane z procesami chemicznymi i fizycznymi. W praktyce zarządzanie opakowaniami powinno skupiać się na mechanicznych aspektach transportu, takich jak odpowiednie zabezpieczenie ładunków, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń mechanicznych.