Kwit sternika to kluczowy dokument w procesie transportu morskiego, który potwierdza, że towar został przyjęty na pokład statku. Jest to dokument wydawany przez oficera nadzorującego załadunek w imieniu kapitana i ma na celu zapewnienie, że towar, który ma być transportowany, został rzeczywiście załadowany. Kwit sternika pełni również rolę zabezpieczenia dla załadowcy, ponieważ stanowi dowód dostarczenia towaru na statek, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności i ewentualnych roszczeń. Przykładem praktycznego zastosowania kwitu sternika może być sytuacja, gdy załadowca musi udowodnić, że towar został załadowany przed rozpoczęciem transportu, co może być kluczowe w przypadku sporów dotyczących stanu przesyłki. Kwit sternika jest zgodny z międzynarodowymi standardami żeglugi, takimi jak Konwencja Hasko-Visby, która określa zasady dotyczące przewozu towarów morskim transportem.
Odpowiedzi takie jak instrukcja wysyłkowa, lista ładunkowa i manifest ładunkowy, choć związane z dokumentacją transportową, nie są odpowiednie w tym kontekście. Instrukcja wysyłkowa służy do określenia szczegółów dotyczących wysyłki, takich jak adres odbiorcy czy warunki transportu, a nie jest dokumentem potwierdzającym załadunek towaru. Lista ładunkowa to zestawienie wszystkich ładunków na statku, które również nie potwierdza załadunku na etapie przyjęcia towaru. Manifest ładunkowy, choć kluczowy w transporcie morskim, jest dokumentem o szerszym zakresie, który podsumowuje informacje o wszystkich ładunkach na statku i używany jest głównie do celów celnych i statystycznych. W przeciwieństwie do kwitu sternika, te dokumenty nie są wydawane w momencie załadunku, ani nie pełnią roli potwierdzającej, że konkretna przesyłka została przyjęta na pokład. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych dokumentów, gdzie każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i znaczenie w procesie transportu. Właściwe zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i organizacji transportu morskiego.