Izotopy promieniotwórcze klasyfikowane są w klasie 7 materiałów niebezpiecznych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Regulacje ONZ dotyczące transportu materiałów niebezpiecznych. Klasa 7 obejmuje substancje emitujące promieniowanie jonizujące. Izotopy te są wykorzystywane w różnych dziedzinach, w tym medycynie (np. w terapii nowotworowej i diagnostyce obrazowej), przemyśle (jako źródła promieniowania w kontrolach jakości) oraz w badaniach naukowych (np. w radiometrii). Kluczowym aspektem przy obrocie tymi materiałami jest zapewnienie bezpieczeństwa, co wymaga odpowiedniego oznakowania, przechowywania i transportu. Organizacje zajmujące się transportem i obrotem izotopami muszą przestrzegać wytycznych, aby zminimalizować ryzyko promieniowania, co jest potwierdzone przez ISO 17025 dotyczące laboratoriów badawczych oraz ISO 45001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Właściwa klasyfikacja izotopów promieniotwórczych jest istotna dla ochrony zdrowia ludzi oraz ochrony środowiska.
Izotopy promieniotwórcze są często mylone z innymi klasami materiałów niebezpiecznych, co może prowadzić do nieprawidłowej klasyfikacji i potencjalnych zagrożeń. Klasa 6 odnosi się do substancji toksycznych, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkości, jednak nie mają związku z promieniowaniem. Klasa 4 dotyczy materiałów łatwopalnych, które mogą wywołać pożary, co również jest inny problem bezpieczeństwa. Klasa 3 obejmuje substancje łatwopalne cieczy, co z kolei jest związane z ryzykiem pożaru. Zrozumienie różnic między tymi klasami jest kluczowe w kontekście zarządzania ryzykiem. Typowym błędem jest przypisywanie promieniotwórczych właściwości innym substancjom, co może wynikać z braku wiedzy na temat natury promieniowania i jego wpływu na zdrowie. Nie tylko klasyfikacja ma znaczenie, ale także procedury transportowe i przechowalnicze. Niewłaściwe zrozumienie klasyfikacji materiałów niebezpiecznych może prowadzić do nieodpowiednich procedur bezpieczeństwa, co jest niezgodne z normami takimi jak ADR czy IMDG. Dlatego ważne jest, aby wszyscy pracownicy zajmujący się obsługą materiałów niebezpiecznych byli odpowiednio przeszkoleni i znali właściwą klasyfikację tych substancji.