Regulamin RID (Regulamin dotyczący międzynarodowego transportu kolejowego towarów niebezpiecznych) jest kluczowym aktem prawnym regulującym przewozy ładunków niebezpiecznych w transporcie kolejowym w Europie. Został on opracowany przez Międzynarodową Unię Kolei (UIC) i wprowadza szczegółowe zasady dotyczące klasyfikacji towarów niebezpiecznych, ich pakowania, oznakowania oraz dokumentacji transportowej. Dzięki RID, uczestnicy transportu kolejowego, w tym przewoźnicy, nadawcy i odbiorcy, zyskują jasne wytyczne, które pozwalają na bezpieczne i skuteczne przewozy. Przykładowo, transport substancji chemicznych, takich jak kwasy czy materiały łatwopalne, musi być zgodny z rygorystycznymi wymaganiami, aby zminimalizować ryzyko wypadków i zagrożeń dla zdrowia oraz środowiska. Zastosowanie regulacji RID jest szczególnie istotne w kontekście międzynarodowego transportu kolejowego, gdzie różne kraje mogą mieć odmienną legislację dotyczącą przewozu towarów niebezpiecznych. Dobre praktyki branżowe nakładają na firmy transportowe obowiązek przeszkolenia personelu w zakresie przestrzegania przepisów RID oraz regularnego audytowania procedur transportowych.
Kodeks IMDG (Międzynarodowy Kodeks Transportu Morskiego Towarów Niebezpiecznych) dotyczy wyłącznie transportu morskiego i nie ma zastosowania do przewozu kolejowego. Obejmuje on zasady dotyczące klasyfikacji, pakowania i transportu towarów niebezpiecznych na statkach, więc jego zastosowanie w kontekście transportu kolejowego jest nieodpowiednie. Umowa europejska ADR (Umowa o międzynarodowym przewozie towarów niebezpiecznych drogą lądową) odnosi się do transportu drogowego, co również czyni ją niewłaściwą w kontekście przewozów kolejowych. Z kolei umowa ADN (Umowa o międzynarodowym przewozie towarów niebezpiecznych drogą wodną) dotyczy transportu wodnego. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnej interpretacji regulacji międzynarodowych, gdzie uczestnicy transportu mogą sądzić, że przepisy dotyczące jednego środka transportu można stosować do innych. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem założenie, że przepisy dotyczące jednego środka transportu można uniwersalnie stosować do wszystkich rodzajów transportu, co prowadzi do naruszeń przepisów i potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Zrozumienie specyfiki każdego rodzaju transportu oraz obowiązujących regulacji jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności z prawem.