Aby obliczyć rezystancję uziemienia, można zastosować prawo Ohma, które mówi, że R = U/I, gdzie R to rezystancja, U to napięcie, a I to natężenie prądu. W tym przypadku mamy U = 2,5 V i I = 0,50 A, co po podstawieniu daje R = 2,5 V / 0,50 A = 5,00 Ω. W praktyce rezystancja uziemienia jest kluczowym parametrem w instalacjach elektrycznych, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo użytkowników oraz poprawne funkcjonowanie urządzeń elektrycznych. Standardy, takie jak PN-IEC 60364, wskazują, że rezystancja uziemienia powinna być jak najniższa, aby zminimalizować ryzyko porażenia prądem oraz zapewnić skuteczną pracę systemów ochronnych. W rzeczywistości, odpowiednia wartość rezystancji uziemienia wpływa na skuteczność ochrony przed przepięciami oraz na stabilność pracy urządzeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest pomiar rezystancji w instalacjach budowlanych, gdzie spełnienie norm jest niezbędne do uzyskania certyfikatów bezpieczeństwa.
Obliczanie rezystancji uziemienia opiera się na prawie Ohma, jednak niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia tego prawa lub z pomyłek arytmetycznych. Wartości 0,80 Ω, 0,20 Ω oraz 1,25 Ω sugerują, że ktoś mógł nieprawidłowo zastosować równanie R = U/I. Na przykład, przy 2,5 V, przyjęcie I jako 3,125 A (co daje 0,80 Ω) jest niemożliwe, ponieważ wynikałoby to z błędnego pomiaru lub interpretacji podanych danych. Innym typowym błędem może być mylenie jednostek, co prowadzi do błędnych przeliczeń. Również, niektóre osoby mogą nie uwzględniać, że przy zbyt niskiej rezystancji uziemienia urządzenia mogą nie działać poprawnie, co może wprowadzać w błąd. Ponadto, w praktycznych zastosowaniach, na przykład podczas projektowania systemów uziemiających, wartość rezystancji powinna być zgodna z normami, które zazwyczaj wymagają wartości poniżej 10 Ω, a w wielu przypadkach niższej. Te normy są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności systemów elektrycznych, a ich ignorowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji w przypadku awarii.