Adres maski podsieci 255.255.255.248 oznacza, że mamy do czynienia z maską o długości 29 bitów. W systemie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) każda z wartości w masce podsieci 255.255.255.248 odpowiada 8 bitom dla każdego z pierwszych trzech oktetów (255), a ostatni oktet (248) to 11111000 w systemie binarnym. Z tego wynika, że w ostatnim oktetcie mamy 3 bity przeznaczone na adresy hostów. Zasada obliczania liczby dostępnych adresów hostów w danej podsieci jest następująca: 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W naszym przypadku mamy 3 bity, więc obliczamy 2^3 - 2 = 8 - 2 = 6. Odejmujemy dwa adresy, ponieważ jeden adres jest przeznaczony na adres sieci, a drugi na adres rozgłoszeniowy. Taka konfiguracja pozwala na wykorzystanie 6 adresów IP dla urządzeń w tej podsieci, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w projektowaniu sieci.
W przypadku adresu maski podsieci 255.255.255.248, pojawiają się powszechne nieporozumienia dotyczące liczby urządzeń, które można podłączyć do danej sieci. Wiele osób może błędnie zakładać, że maska 255.255.255.248, co oznacza 29 bitów, pozwala na podłączenie 8 urządzeń. Takie podejście opiera się na myśleniu, że wszystkie adresy w podsieci są dostępne dla hostów, co jest nieprawidłowe. Ważne jest zrozumienie, że adresy IP w każdej podsieci są zorganizowane w taki sposób, że jeden adres jest zarezerwowany jako adres sieci (identyfikujący samą sieć), a jeden jako adres rozgłoszeniowy (służący do komunikacji z wszystkimi urządzeniami w sieci). Dlatego z 8 potencjalnych adresów IP, tylko 6 może być przypisanych do urządzeń. Takie błędne myślenie może prowadzić do niewłaściwego projektowania sieci, co w praktyce może skutkować problemami z konfiguracją i skalowalnością. Ponadto, zrozumienie efektywnego zarządzania podziałem na podsieci jest kluczowe w infrastrukturze sieciowej, zwłaszcza w większych organizacjach, gdzie optymalne wykorzystanie adresów IP jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci.