Kwalifikacja: ELM.02 - Montaż oraz instalowanie układów i urządzeń elektronicznych

Wybór złych standardów kompresji audio i wideo pewnie może wynikać z tego, że nie wszyscy wiedzą, jak technologia się rozwinęła i jak zmieniały się standardy w branży. MPEG-1 był jednym z pierwszych standardów, robiony głównie do kompresji wideo na nośniki CD, więc jest mało efektowny w dzisiejszych realiach telewizyjnych. Jego jakość i efektywność kompresji po prostu nie są wystarczające dla współczesnego nadawania, jak DVB-T. Z kolei MPEG-2, który był dość popularny w telewizji cyfrowej, dawał znacznie lepszą jakość obrazu niż MPEG-1, ale wciąż nie spełniał wymagań dotyczących transmisji w HD. W miarę jak technologia się rozwijała, pojawił się MPEG-4, który wykorzystywał bardziej zaawansowane algorytmy do kompresji, co umożliwiło lepsze przesyłanie danych. MPEG-3, który wielu myli z innymi standardami, nie stał się powszechnie uznawanym standardem do kompresji wideo, a raczej kojarzy się z muzyką, więc nie nadaje się do telewizji. Wiedza na temat tych różnic jest ważna, żeby zrozumieć, czemu MPEG-4 jest obecnie standardem w cyfrowej telewizji naziemnej.