Modulacja częstotliwości (FM) to technika, w której informacja jest transmitowana poprzez zmianę częstotliwości fali nośnej. W praktyce oznacza to, że amplituda fali pozostaje stała, natomiast jej częstotliwość ulega modyfikacji w odpowiedzi na sygnał wejściowy, co pozwala na zwiększenie odporności na zakłócenia. Modulacja ta jest szeroko wykorzystywana w radiokomunikacji, w tym w stacjach radiowych FM, ponieważ zapewnia lepszą jakość dźwięku i większy zasięg w porównaniu do innych rodzajów modulacji, takich jak AM (modulacja amplitudy). Przykładem zastosowania FM może być transmisja sygnałów dźwiękowych w radiach samochodowych oraz w systemach komunikacji bezprzewodowej, gdzie kluczowe jest uzyskanie czystości sygnału. Dobry projekt systemu FM musi również uwzględniać normy dotyczące pasma częstotliwości, aby unikać interferencji i zapewnić zgodność z regulacjami na poziomie krajowym i międzynarodowym, takimi jak ITU-R.
Wybór odpowiedzi związanej z modulacją impulsowo-kodową jest nietrafiony, ponieważ ta technika nie zmienia częstotliwości fali nośnej, lecz zamienia sygnał analogowy na cyfrowy w postaci impulsów. Tego rodzaju modulacja jest powszechnie stosowana w systemach telekomunikacyjnych, ale nie jest to odpowiednia metoda dla transmisji radiowych, gdzie kluczowe są zmiany w częstotliwości. Z kolei modulacja fazy, która również została wskazana, polega na zmianie fazy fali nośnej, co ma swoje zastosowanie w bardziej złożonych systemach komunikacyjnych, ale nie jest to metodologia określana jako FM. Modulacja amplitudy, w której poziom amplitudy fali nośnej jest zmieniany, jest inną techniką, która w kontekście jakości dźwięku jest uważana za mniej efektywną od FM, szczególnie w warunkach zakłóceń. Ostatecznie, stosowanie niewłaściwych typów modulacji może prowadzić do zniekształceń sygnału, co negatywnie wpływa na jakość transmisji i może ograniczać zasięg komunikacji. Właściwe rozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej wydajności systemów telekomunikacyjnych.