Poprawna odpowiedź dotyczy średniej rezystancji wejściowej wzmacniacza tranzystorowego w konfiguracji wspólnego emitera, która wynosi około 100 kΩ. Wartość ta wynika z równoległego połączenia rezystorów R1 i R2 oraz rezystancji wejściowej tranzystora. Obliczenia pokazują, że rezystancja Rwe≈(R1*R2)/(R1+R2) daje wynik bliski 100 kΩ, co jest zgodne z typowymi wartościami dla wzmacniaczy tego typu. W praktyce, rozumienie rezystancji wejściowej jest kluczowe, ponieważ wpływa na sposób, w jaki wzmacniacz reaguje na sygnały wejściowe. Wysoka rezystancja wejściowa zmniejsza obciążenie źródła sygnału, co jest istotne przy projektowaniu układów elektronicznych. Przykładowo, w aplikacjach audio czy pomiarowych, gdzie sygnały pochodzą z czujników o wyższej rezystancji, wzmacniacze o dużej rezystancji wejściowej są preferowane, aby uniknąć zniekształceń sygnału.
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących zasad działania wzmacniaczy tranzystorowych. Jednym z typowych błędów jest mylenie rezystancji wejściowej z rezystancją wyjściową, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat specyfiki wzmacniacza. Na przykład, stwierdzenie, że sygnał wyjściowy jest odwrócony o 180° w stosunku do sygnału wejściowego, dotyczy jedynie wzmacniacza w konfiguracji wspólnego emitera, ale nie odnosi się do jego rezystancji. Z kolei wzmocnienie napięciowe wynoszące około 10 V/V to wartość, która w kontekście konkretnego układu może być prawdziwa, ale nie odnosi się do samej rezystancji wejściowej. Jest to częsty błąd, ponieważ studenci często koncentrują się na wzmocnieniu, nie dostrzegając, że różne parametry wzmacniacza muszą być analizowane w kontekście jego ogólnych właściwości. Kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy wpływają na rezystancję wejściową i wyjściową oraz ich znaczenie w praktycznych zastosowaniach. Podczas projektowania układów elektronicznych, takie zrozumienie pozwala na skuteczniejsze dobieranie komponentów oraz przewidywanie zachowania układów w określonych warunkach pracy.