Multiplekser 8-wejściowy wymaga 3 wejść adresowych, aby skutecznie zidentyfikować jeden z ośmiu dostępnych sygnałów wejściowych. Każde wejście adresowe może przyjąć wartość binarną 0 lub 1, co oznacza, że 3 bity adresowe mogą reprezentować 2^3 = 8 kombinacji, co idealnie odpowiada liczbie sygnałów wejściowych w tym przypadku. Przykładem zastosowania multipleksera 8-wejściowego jest w systemach cyfrowych, gdzie może on być używany do wyboru jednego z wielu sygnałów w systemach telekomunikacyjnych lub w obwodach logicznych. Standardy takie jak IEEE 802.3 dla Ethernetu wykorzystują podobne mechanizmy do zarządzania ruchem danych. Dobre praktyki w projektowaniu systemów cyfrowych sugerują stosowanie multiplekserów w celu uproszczenia architektury i minimalizacji ilości wymaganych połączeń, co zapewnia większą elastyczność i łatwiejsze zarządzanie komponentami systemu.
Odpowiedzi sugerujące 2, 4 lub 5 wejść adresowych są błędne, ponieważ nie uwzględniają właściwości binarnych systemu adresowania w kontekście multiplekserów. Multiplekser 8-wejściowy z definicji musi mieć możliwość wyboru spośród ośmiu różnych sygnałów. Aby to osiągnąć, przeprowadzamy analizę binarną, która wskazuje, że potrzebujemy 3 bity adresowe. Dla 2 wejść adresowych moglibyśmy zarządzać tylko 4 sygnałami (2^2), co w pełni nie wykorzystałoby możliwości multipleksera przeznaczonego na 8 sygnałów. Odpowiedź mówiąca o 4 wejściach adresowych sugeruje, że moglibyśmy zarządzać 16 sygnałami (2^4), co również jest niepoprawne, gdyż w przypadku multipleksera 8-wejściowego nie ma możliwości ich dodatkowego rozszerzenia. Wybór 5 wejść adresowych również prowadzi do nadmiaru, ponieważ daje to 32 możliwe sygnały, co znacznie przekracza liczbę 8. Kluczowym błędem myślowym jest tutaj nieuwzględnienie podstawowych zasad logiki binarnej i zrozumienia zadania multipleksera. W praktycznych zastosowaniach w inżynierii elektronicznej, projektanci muszą starannie dobierać liczbę adresów do liczby sygnałów, co jest kluczowe w zapewnieniu optymalnej wydajności systemu. W kontekście standardów przemysłowych, niewłaściwe przypisanie adresów może prowadzić do nieefektywności w przesyłaniu danych oraz zwiększonego ryzyka błędów w komunikacji.