Odpowiedź DHCP jest jak najbardziej trafiona, bo to właśnie Dynamic Host Configuration Protocol odpowiada za automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej. Moim zdaniem, to ogromne ułatwienie, zwłaszcza gdy w sieci mamy kilkanaście czy kilkadziesiąt urządzeń – ręczne wpisywanie adresów IP byłoby uciążliwe, a przy tym łatwo o pomyłki. DHCP działa na zasadzie wynajmowania adresów IP na określony czas, czyli tzw. dzierżawy (lease). Dzięki temu urządzenia połączone z siecią „dogadują się” z serwerem DHCP – najczęściej właśnie routerem – i otrzymują wszystkie niezbędne dane: IP, maskę podsieci, bramę domyślną, a nawet adresy DNS. To jest zgodne z zaleceniami m.in. RFC 2131, gdzie znajdziesz opis standardu. W praktyce, niemal każdy nowoczesny router domowy czy firmowy ma opcję serwera DHCP włączoną domyślnie. Co ciekawe, dobrze skonfigurowany DHCP pozwala też na rezerwacje adresów IP dla określonych urządzeń, co pomaga np. w zarządzaniu drukarkami sieciowymi albo serwerami. Z mojego doświadczenia wynika, że bez DHCP w większych sieciach często dochodzi do konfliktów adresów lub zwyczajnego bałaganu. Dlatego zdecydowanie warto znać tę usługę, bo jej prawidłowa konfiguracja to podstawa pracy administratora sieci.
Wybierając inne odpowiedzi niż DHCP, można się łatwo pomylić przez podobieństwa skrótów albo skojarzenia z protokołami sieciowymi. TCP/IP to zestaw protokołów, na którym opiera się komunikacja w internecie, ale sam w sobie nie przydziela automatycznie adresów IP – to po prostu fundament, na którym działają różne protokoły, właśnie jak DHCP czy HTTP. SMTP natomiast to protokół odpowiedzialny wyłącznie za przesyłanie poczty elektronicznej, nie ma żadnego związku z konfiguracją adresów IP dla urządzeń w sieci. Częstym błędem jest myślenie, że skoro protokół jest znany lub często wymieniany w kontekście sieci, to musi mieć coś wspólnego z konfiguracją IP, jednak to zupełnie osobna warstwa zastosowań. SSH to z kolei bezpieczny protokół zdalnego dostępu do urządzeń – pozwala adminom na logowanie się na serwery albo routery przez sieć, ale nie bierze udziału w przydzielaniu adresów IP kartom sieciowym. Ten sposób myślenia, że coś co jest wykorzystywane do zarządzania urządzeniami sieciowymi (jak SSH), może być odpowiedzialne za konfigurację IP, prowadzi na manowce – bo SSH działa już na skonfigurowanych adresach, nie przydziela ich. Kluczowe jest zrozumienie, że za automatyczną dystrybucję adresów IP zawsze odpowiada DHCP, a cała reszta protokołów jest wykorzystywana do zupełnie innych celów w infrastrukturze sieciowej. W praktyce, brak podstawowej wiedzy o tym podziale ról protokołów prowadzi do nieporozumień podczas konfiguracji i diagnozowania sieci, więc warto się nad tym na chwilę zatrzymać.