Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wybór maski podsieci jest jednym z podstawowych problemów podczas projektowania infrastruktury sieciowej, a źle dobrana maska prowadzi do różnych problemów, od marnotrawstwa adresów IP po trudności w zarządzaniu. Często spotykaną pomyłką jest założenie, że maska 255.255.255.252 lub 255.255.255.248 będzie wystarczająca dla kilkudziesięciu urządzeń. Tymczasem maska 255.255.255.252 umożliwia połączenie maksymalnie dwóch hostów, bo w sumie daje tylko 4 adresy, z czego dwa to adres sieci i rozgłoszeniowy, więc zostają dwa dostępne adresy. To jest wykorzystywane głównie przy łączeniu dwóch routerów, np. w linku punkt-punkt. Z kolei 255.255.255.248 zapewnia 8 adresów (6 hostów), co również jest za mało dla zapotrzebowania powyżej 6 urządzeń. Jeszcze inna propozycja, 255.255.255.240, to 16 adresów, czyli 14 hostów – niestety, nadal nie uzyskamy 30 urządzeń. Według mnie to najczęstszy błąd – patrzenie tylko na liczby w masce, a nie przeliczanie ich na realną ilość hostów, które można obsłużyć. W praktyce trzeba zawsze pamiętać, że dwa adresy są zarezerwowane i nie mogą być przypisane urządzeniom końcowym. Dobrym zwyczajem – co potwierdza doświadczenie wielu administratorów – jest korzystanie z kalkulatorów adresacji lub zwykłych tabelek. Odpowiednia maska dla 30 urządzeń to 255.255.255.224 (czyli /27), bo tylko ona pozwala na 30 dostępnych hostów. Źle dobrana maska prowadzi do braku adresów dla części urządzeń lub niepotrzebnego marnowania puli IP. Zwracaj uwagę na to przy każdym planowaniu sieci, nawet jeśli wydaje się, że liczba urządzeń nie jest duża – potem i tak zawsze dochodzi jeszcze kilka drukarek albo kamer, i nagle brakuje adresów.