Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Krioterapia, czyli leczenie zimnem, bywa niekiedy źle rozumiana, zwłaszcza jeśli chodzi o jej wpływ na napięcie mięśniowe, przewodnictwo nerwowe czy metabolizm. W praktyce często widuję, że ludzie mylą skutki działania zimna ze skutkami ciepła. W przypadku podwyższenia napięcia mięśniowego – to raczej efekt ciepła, bo zimno z reguły powoduje obniżenie tonusu mięśniowego, zwłaszcza przy dłuższym stosowaniu. To dlatego często po krioterapii pacjent czuje rozluźnienie, a nie wzrost napięcia. Jeśli chodzi o przewodnictwo nerwowe, to zimno działa odwrotnie – wyraźnie spowalnia przekazywanie impulsów nerwowych, co jest wykorzystywane do łagodzenia bólu. Zwiększanie szybkości przewodnictwa to raczej domena wyższych temperatur lub ćwiczeń ruchowych, a nie zimnych zabiegów. Spowalnianie procesów przemiany materii faktycznie może zachodzić w obrębie schładzanej tkanki, ale ogólnoustrojowo nie jest to główny cel krioterapii. Najważniejszym i najczęściej pożądanym efektem w kontekście urazów, kontuzji czy rehabilitacji jest ograniczanie obrzęków – właśnie to przynosi największą ulgę pacjentom. Moim zdaniem częsty błąd polega na tym, że nie odróżnia się efektów miejscowych od ogólnych albo myli się działanie zimna z ciepłem. Stąd kluczowa jest znajomość fizjologii i zasad prowadzenia zabiegów, bo tylko wtedy można skutecznie i bezpiecznie wykorzystać krioterapię w praktyce zawodowej.