Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wybór metody montażu końcówki przewodowej jest bardzo istotny zarówno ze względów bezpieczeństwa, jak i trwałości połączenia. Skręcanie przewodów, chociaż jeszcze czasem spotykane w domowych instalacjach amatorskich, w ogóle nie sprawdza się w przypadku tego typu końcówek oczkowych – nie pozwala osiągnąć właściwego docisku, nie zapewnia stabilności pod obciążeniem i często prowadzi do przegrzewania się styku. Lutowanie, choć daje dobre połączenie przy drobnych przewodach i elektronice, absolutnie nie jest rekomendowane przy końcówkach oczkowych przeznaczonych do przewodów zasilających – miejsce lutowania staje się kruche, podatne na pękanie pod wpływem drgań i zmian temperatury, a poza tym takie łączenie nie spełnia wymogów większości norm branżowych, np. PN-EN 60204-1. Zgrzewanie natomiast wymaga specjalistycznego sprzętu i stosuje się je raczej w produkcji przemysłowej, a nie w montażu instalacji elektrycznych. Częstym błędem jest przekonanie, że każda z tych metod wystarczy do poprawnego zamocowania końcówki – niestety, tylko zaciskanie gwarantuje odpowiedni styk, szczelność i odporność na czynniki środowiskowe. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne wybory montażu prowadzą potem do awarii, nagrzewania się przewodów czy nawet pożarów. W praktyce, aby przewód zasilający działał długo i bezpiecznie, warto zawsze sięgać po sprawdzone narzędzia do zaciskania, zgodne z typem końcówki i przekrojem przewodu – to po prostu najpewniejsze rozwiązanie.